Tak precyzyjnie jak żaden automat ...
Jego przyjaciele nazywają go Batmanem. Kalifornijczyk Dan Kish jest niewidomy, ale to nie powstrzymuje go przed jazdą na rowerze po mieście. Albo wspinać się samotnie w górach. Pstryknął językiem, porusza się po świecie i rysuje echo, na którym nie brakuje latarni, hydrantu ani krawężnika. Batman widzi uszy jak nietoperz. A my, widzący, jesteśmy zdumieni: ledwo widzimy, co mogą zrobić nasze zmysły. Ale ponieważ możemy spojrzeć człowiekowi w mózg, światło wpada w sferę zmysłów: Eldorado dla medycyny. Muzyka, kolory, zapachy, smaki i dotyk stają się środkami zaradczymi - nawet w przypadku poważnych chorób. Aby wykorzystać ten potencjał naszych zmysłów, musimy najpierw zrozumieć, jak działają.
Chodźmy na filiżankę kawy, tysiące czujników w opuszkach palców rejestruje, jak bardzo ciężar deformuje skórę. Jeśli nie osiągnie oczekiwanej masy, ciśnienie na ściance kubka zostanie skorygowane w ciągu 80 milisekund, tak aby naczynie nie wysunęło się z naszych rąk. Dzięki zmysłowi dotyku doprowadzamy kubek do ust, nie do nosa, a nasze usta są ukształtowane w odpowiednim czasie, aby mogły podnieść płyn z tego właśnie naczynia. Komórki siatkówki i węchowe od dawna identyfikują napój jako kawę, a kubki smakowe na języku i podniebieniu potwierdzają fakt, że testują temperaturę, konsystencję i tolerancję i dają żołądkowi polecenie dostarczenia soku trawiennego. Jeśli mleko w kawie jest zepsute, plujemy napojem bez zastanowienia. Za każdym razem, gdy chwytasz kubek, za każdym razem, gdy go przełkniesz, wszystkie informacje są aktualizowane - biorąc pod uwagę zmienioną sytuację w ciele. Siódma filiżanka kawy smakuje inaczej niż pierwsza - gorzka nuta nasila się i sygnalizuje nam: wystarczającą ilość kofeiny.
Picie kawy jest tak złożonym procesem że nasz umysł byłby przytłoczony, a zatem nie przeszkadzał. Jak jazda na rowerze lub jazda na nartach. Tylko nieoczekiwany dociera do naszej świadomości - na przykład pieszy, który skacze przed samochodem lub nagła cisza, gdy mieszkamy na hałaśliwej ulicy. Ponadto te bodźce, na które świadomie zwracamy naszą uwagę. Dzwony kościelne w nocy zanikają, a płacz naszego dziecka budzi nas. Zmysły są nie tylko narzędziami radości życia, ale przede wszystkim naszym połączeniem ze światem; są naszymi niestrudzonymi poplecznikami, naszymi osobistymi strażnikami - na patrolach, nawet gdy śpimy; stale pozwalają nam przełączać się na autopilota, a jednocześnie działają tak elastycznie, jak żaden automat nigdy nie będzie w stanie zrobić.
Jak dokładnie działa interakcja Naukowcy z różnych dziedzin badają gorączkowo. Na przykład zmysł dotyku emocjonalnie integruje obiekty ze schematem ciała, co oznacza, że czujemy czubek długopisu dotykający papieru. Młot rzemieślnika, skalpel chirurga staje się wyciągniętą ręką. Zewnętrzna granica naszego ciała, fizyczna granica ego, jest ciągle przedefiniowana. I nie na oko. Anorektycy, na przykład, jak wykazały badania, ciało jest wadliwe, samoocena znacznie odbiega od rzeczywistości. Oto zupełnie nowe podejścia do leczenia. Zmysł smaku ma nie tylko receptory dla czterech znanych słodkich, kwaśnych, gorzkich i słonych smaków, ale także piąty, zwany umami, który identyfikuje smak mięsa. Rozumiemy, że różnorodność postrzegania smaku nie jest luksusem, lecz biologiczną koniecznością. Poczucie smaku zapewnia, że to, co spożywamy, jest również przekształcane w energię i zapewnia równowagę składników odżywczych. W każdym razie: receptory na języku określają nasze nawyki żywieniowe - nowe podejście do wpływania na nie?
Zmysł węchu, już to wiedzieliśmy, przebijając umysł bezpośrednio do układu limbicznego mózgu, gdzie zlokalizowane są emocje, wspomnienia i nieświadome wrażenia. Zmysłem, którego supremację należy ponownie rozważyć w rządzącej hierarchii zmysłów, jest zmysł wzroku. Wierzymy, że to, co widzimy, nie zawsze wydaje się dobrym pomysłem. Badani z University of Pittsburgh zostali poproszeni o umieszczenie lewej ręki na stole. Ramię było osłonięte, żeby go nie widziały. Zamiast tego naukowcy kładą gumowe ramię przed badanymi rękami. Powinni się na nich skoncentrować, podczas gdy eksperymentator dotknął ukrytej prawdziwej dłoni i widocznej gumowej ręki w tym samym czasie. Ośmiu z dziesięciu badanych twierdziło, że dotknęło manekina.W obliczu dwóch możliwości, dotyku i dotyku, nasze mózgi ufają bardziej zmysłowi wzroku niż zmysłowi dotyku.
Jak wiarygodny jest nasz obraz rzeczywistości? Co to jest? Rzeczywistość? Tutaj również znajdujemy naukowe dowody na to, co niemal doprowadza nas do szału w wielu kłótniach: każdy ma swoją prawdę. Nasz obraz świata jest wysoce subiektywny. Jeśli położymy ramię w tynku, nagle zobaczymy ludzi otynkowanych wszędzie. Kiedy jesteśmy w ciąży, czujemy, że cały świat po prostu sadzi. Oczywiście celem samych zmysłów jest wybranie potrzebnych nam informacji, abyśmy mogli przetrwać.
Ale czasami coś doświadczamy który nie jest bezpośrednio związany z tą funkcją sterowania, ostrzegania i sterowania. Na przykład możemy poczuć zapach cynamonowej bułki, a zimowy dzień warstw osadów z dzieciństwa, dawno zapomniany, rozwija się w oku umysłu, czysty i kompletny w każdym szczególe. Jest pomarańczowe światło kuchni, namacalna obecność sióstr, uczucie Będąc małym i bezpiecznym. Albo pierwsze akordy piosenki, a ból przeszłości kocha gardło. Często nie rejestrujemy procesu świadomie, ale doświadczamy tylko tak zwanych „attunements”, nagle ponurych, nie wiedząc dlaczego. Jest całkiem możliwe, że tylko pozycja głowy odpowiednika w S-Bahn nieświadomie wywołała pamięć osoby niesympatycznej.
To jak otwieranie drzwi i spojrzenie na ogromne, złowieszcze imperium, w którym przechowywane jest nasze życie. Przeszłość, ale także zagadkowa część teraźniejszości, której nie zauważamy. Każde doświadczenie zmysłowe pozostawia swój ślad. Spośród wielu milionów informacji na sekundę, świadomie postrzegamy maksymalnie 40, wszystkie inne zatapiają się bez objazdów w głębiny podświadomości. Nieświadomość nigdy nie śpi, już rozpoczęła gromadzenie danych w łonie matki i archiwizowała poza nią podstawowe doświadczenia ludzkości. To nas rozprasza. Ponieważ nieświadomość jest obok umysłu drugim systemem, z którym możemy tworzyć działania. Jeśli Freud porównał nieświadomość z obszerną górą lodową i świadomością tylko z jej wystającym z wody, wiesz dzisiaj, że świadomość jest w najlepszym razie śnieżką na tej górze lodowej. „Siła nieświadomości o nas jest ogromna”, mówi neurolog Gerhard Roth z Uniwersytetu w Bremie. A nasze zmysły są tam najbardziej bezpośrednią linią - nie tylko nieświadomie żywią się nimi, ale są też kanałem, za pomocą którego możemy najbardziej bezpośrednio kontaktować się ze sobą.
Seksowna myśl, ponieważ żyją tam nie tylko nasze obawy, jak wierzyliśmy przez długi czas, ale także nasza kreatywność, pomysły, motywy. Niewyczerpany zbiornik, który się opłaca. Jednak zanurzenie się w tym oferuje również uleczenie depresji, lęków, rzezi duszy. Bez słowa. Idea manipulacji nie jest nowa. Przez dziesięciolecia domy towarowe starały się zachęcić nas do kupowania muzyki przez posypywanie muzyką, a wytwórcy ciastek poszukują właściwego dźwięku podczas gryzienia w wafel. Lecznicza moc percepcji zmysłowej została jednak odrzucona przez medycynę konwencjonalną jako hokus-pokus. Ale badania pokazują teraz, że muzyka w operacjach zmniejsza zapotrzebowanie na narkotyki, że głos u pacjenta z chorobą Alzheimera wywołuje wspomnienia, do których nie ma już słownego dostępu, że ból łagodzi ból i niepokój, zapachy zmniejszają depresję, a udary wcześniaków , Dowiadujemy się, że stany duszy nie tylko powodują pewne postawy, ale także pewne postawy mogą sugerować stany duszy, które z kolei wpływają na stan zdrowia. Informacje zwrotne od ciała nazywają to, a zmysł ciała odgrywa tutaj kluczową rolę.
Nasze organy zmysłów to klawiatura do wspaniałego instrumentu. Jednego nie gramy dobrze. Zbyt często pukają klucze, pozostawiając inne nietknięte. W ten sposób nadmiernie rozbudowujemy nasze słuchanie, aż hałas nas rozchoruje, jesteśmy narażeni na zalew rażących obrazów, które nas stresują. Zapach i zmysł smaku pozwalamy jednak skarłowaciałym, oferować te same zapachy i upodobania i robić to bez poświęcenia. Kłapiemy się i pieścimy.
To nie zajmie dużo, trochę więcej uwagi - od chwili, gdy otwieramy oczy rano i rejestrujemy pierwsze światło, poświęcamy się łazience do pielęgnacji ciała, mielimy ziarna kawy i odcinamy banana na płatki. Istnieją nieograniczone możliwości zdobycia chwil. Im więcej używamy naszych zmysłów, tym lepiej, im bardziej stają się one wykwalifikowane. Im jesteś lepszy, tym przyjemniejsze i zdrowsze jest twoje życie. Na co czekamy? Wykorzystajmy je, nasze 2000 czujników na każdym palcu, nasze miliony komórek węchowych i kilka tysięcy kubków smakowych. Możemy żyć jesienią, aby skoncentrowana moc sensoryczna sprawiła, że przetrwamy długą zimę.
