Mama BFF? Czy matka może być najlepszym przyjacielem córki?
Wiem, że to wstyd, co teraz mówię, ale tak robię. Moje córki i ja nie mamy absolutnie żadnych BFF. Po prostu nie jesteśmy. Kochamy się. Kłócimy się. Dogadujemy się. Mamy dużo zabawy razem. Ale jest mały szczegół, który wciąż odróżnia mnie od dobrego przyjaciela: wszystko, co o niej wiem, matka natychmiast wie. Niestety, nie mogę nic z tym zrobić, ponieważ jestem tylko tą matką. Poza tym natychmiast i bez mrugnięcia okiem powiedziałbym ojcu, jeśli się spieprzyli. Oczekuję tego ode mnie jako partnera, ponieważ bierzemy odpowiedzialność za nasze dzieci, mojego męża i mnie. Ale nawet ten punkt czyni mnie po prostu najgorszym przyjacielem na świecie, prawda?
Najstraszniejsza najlepsza matka na świecie
Nie, nie zawsze jestem dobrze uzbrojony przeciwko pragnieniu, najlepszemu? być i być jakoś dziewczyną. Ale zawsze pamiętaj, że nie jest to takie proste. Dzieci są również bardzo bezpośrednie w swoich opiniach. Jeśli dasz im lody, jesteś natychmiast świetny i jesteś obsypany wyrazami miłości. Jednakże, jeśli okaże się, że nie ma drugiego miejsca w tym lodzie, ten status zmienia się szybciej, niż mógłbyś się zanurzyć w ich miłości. Zack, jesteś strasznie zły, a dokładnie najbardziej alergizujący ze wszystkich. Może iść tak szybko. I za przyjaźń, która jest dla mnie trochę zbyt kapryśna. Poza tym moi przyjaciele mają pieprzyć rzeczy tak dużo lodów, jak chcą. Ponieważ przyjaźń i edukacja są w moich oczach pod pewnymi względami niezbyt dobrze tolerowane.
Moja matka i ja
Jestem nie tylko matką, jestem także córką, jednym z błogosławionych gatunków. I to, chociaż (a może dlatego) nie byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Udało jej się mnie bezinteresownie puścić, jak zrobiłby to przyjaciel. Nigdy nie miałem uczucia porzucenia jej lub wsparcia. Nie, jeśli wolę spędzać czas ze znajomymi lub nawet w dniu, w którym ogłosiłem mój ruch w wieku 18 lat. Mój najlepszy przyjaciel był inny. Na przykład, kiedy wyjeżdżałem na rok za granicę, leżała w moich ramionach wyjąc. I to było w porządku. Mimo to dobrze, że moja matka nie zrobiła tego samego. Uśmiechnęła się do mnie z dumą i pozwoliła mi odejść z dobrym uczuciem. „Odlecieć i uczynić świat piękniejszym!”, Powiedziała mi, a ja odleciałem.
W pewnym momencie wszystko się zmienia? zdecydowanie
Zanim wszyscy zaczną krzyczeć: nie mówię o dorosłych dzieciach, mówię o dzieciach. Nawet jeśli moja opinia jest może trochę niepopularna, jestem pewien, że dzieci mogą się dobrze orientować tylko w stosunku do rodziców, jeśli czasami potrafią znaleźć zupełnie niekomfortową, całkowicie głupią lub nawet nieciekawą. Bez złego sumienia, które ma się natychmiast, jeśli ktoś znajdzie swojego najlepszego przyjaciela czasami głupiego. Kiedy dzieci dorastają, rzeczy zmieniają się ponownie. Potem powoli relacja między dziećmi i rodzicami przechodzi w równowagę, która pozwala na przyjaźń w klasycznym znaczeniu. Jasne, jako trzydziestolatek mogę sobie z tym poradzić inaczej, jeśli mama uwolni parę nad tatą lub nauczę się sekretów, które pociągnęłyby mnie za dziecko, ziemię pod twoimi stopami. Wiem to, ponieważ moja mama jest teraz naprawdę wspaniałą przyjaciółką, ponieważ czasami narzeka na mojego ojca i dlatego, że powierza mi tajemnice, z którymi nie poradziłbym sobie dobrze jako dziecko.
A potem dbamy o siebie nawzajem
Na szczęście dotarcie na miejsce zajmie mi dużo czasu, ale w końcu zajmę się matką (oczywiście, także o moim ojcu, ale nie mówimy o tym tutaj). Szczerze mówiąc, wierzę, że jesteśmy dziećmi, które muszą odpuścić w odpowiednim czasie i nie być zbyt przywiązane do przyjaznego aspektu, który nas łączy. Jeśli moja matka w końcu zapomni lub dowie się, że nie będzie jej tam długo, nie chcę, aby jej uczucie pozostało w tyle za jej przyjaciółką. Nie, chcę powiedzieć z uśmiechem: „Odlecieć, mamo, bez poczucia winy i być pewnym: masz świat, a zwłaszcza mój, o wiele milszy!” I tak, może to także rodzaj przyjaźni. Ale może sprawa z matkami i córkami jest czymś innym i znacznie większa, bardziej skomplikowana i myląca niż słowo „przyjaźń” może opisać.
