Ubój po poronieniu: czy to musi być?

W końcu się udało: Susanne Stiegler (nazwa zmieniona) była w ciąży! Ale w 9. tygodniu 39-latek nagle zaczął krwawić. Zszokowana zadzwoniła do kliniki. Musiała przyjść natychmiast, powiedziała. Strach szybko staje się smutną pewnością: embrion umarł. Po krótkim badaniu w klinice, powiesz lekarzowi w kilku słowach, co się teraz wydarzy: skrobanie. Ale Susanne zdecydowanie tego nie chce. „Wolałabym poczekać i zobaczyć, czy nie pójdzie sama”, wyjaśnia kilka razy, nawet starszemu lekarzowi, któremu pomaga.

Wolałbym poczekać, jeśli sam nie pójdzie.

Ale lekarze rozmawiają z nią: jeśli nie podejmie natychmiastowej operacji, może dostać „infekcje szaleństwa” lub nawet wykrwawić się na śmierć. Ponadto należy zbadać tkankę z jej żołądka, może to być złośliwe. Susanne dostaje to ze strachem. W końcu niechętnie się zgadza. Po kilku tygodniach czuje się nieszczęśliwa, zaskoczona - i zła. Zaczyna prowadzić badania, przeglądając badania i książki: czy naprawdę tak pilnie potrzebna jest lokówka, zwana również Curretage,?

To, co ona czyta, tylko wzbudza jej oburzenie. Ponieważ w większości przypadków operacja po wczesnym poronieniu nie jest absolutnie konieczna. Wytyczne prestiżowego brytyjskiego Towarzystwa Królewskiego zalecają operację tylko w przypadku poważnego krwawienia, zakażenia lub niestabilnego krążenia. Lub jeśli utworzy się rzadka deformacja łożyska, molowy mol, który w bardzo rzadkich przypadkach może przekształcić się w guz. Wszystkie te komplikacje dotykają około dziesięciu procent kobiet, które wcześnie poroniły - ale nie Susanne. Zdaje sobie sprawę, że w innych krajach, takich jak Francja, częściej po prostu czekać i sprawdzać, czy ciało może spontanicznie zakończyć poronienie. I ich gniew i niepokój rosną, ponieważ skrobanie może nawet mieć negatywne konsekwencje dla późniejszej ciąży. „Byłem dosłownie oszukany”, mówi.

Wyszkolony prawnik postanawia pozwać. Pierwszy raport odrzuca jednak ich krytykę: został potraktowany zgodnie z niemieckimi standardami, pisze dyrektor medyczny bawarskiej kliniki; sędzia każe jej wycofać pozew. Ale nie poddaje się, badając dalsze badania i dowody. W międzyczasie sąd rozpoczyna przemyślenia i złożył pierwszą propozycję ugody, po czym powód otrzyma odszkodowanie.

Oczywiście Susanne wie: Pieniądze nie łagodzą jej bólu. Ale chce wykorzystać ten proces, aby pomóc innym kobietom trzymać się z daleka od koszmaru: opłakiwać utratę dziecka, poddać się operacji, która była niepotrzebna i wymuszona na niej.

Co dzieje się z poronieniem?

Około co piąta ciąża określana przez lekarza kończy się wcześnie, zwykle w ciągu pierwszych dwunastu tygodni: często jest to naturalna reakcja obronna, jeśli embrion nie jest „właściwy” rozwija się lub umiera. Jednak nawet w przypadku „naturalnego” poronienia należy skonsultować się z lekarzem lub lekarzem, aby wykluczyć niebezpieczne sytuacje. W przypadku gorączki, silnego bólu, bardzo silnego krwawienia lub ogólnego niestabilnego stanu zdrowia konieczna jest interwencja medyczna. Poronienie nie zmniejsza szansy na pomyślną ciążę; Jest to już możliwe po następnej miesiączce. Często wskazane jest poszukiwanie pomocy psychologicznej w celu przetworzenia straty. Ellen Grünberg z Niemieckiego Stowarzyszenia Położnych radzi szukać położnej, która towarzyszy czasowi rozstania. O tym, która z poniższych metod jest stosowana, w większości przypadków decydują same kobiety.

1. Poczekaj

Niektórzy ludzie wolą, aby smutny proces był jak najbardziej naturalny i aby mogli stopniowo pożegnać się z ciążą. Po pierwsze, mogą polegać na naturze: badania z USA i Szwecji pokazują, że u 80 procent kobiet, które po prostu czekają na poronienie, w ciągu trzech dni samo ciało całkowicie odpycha tkankę. Jednak dla niektórych proces trwał kilka tygodni. Udaje mu się raczej, gdy krwawienie już się zaczęło, jak w „wyciszonej aborcji”, kiedy serce zarodka nie bije, ale ciało kobiety nie zareagowało jeszcze.

ryzyko: Średnio jedna na dziesięć kobiet, które zdecydują się na operację, musi przejść operację i łyżeczkowanie. Ponadto kobiety, które czekają, krwawią średnio o dwa dni dłużej i czasami silniej niż po łyżeczkowaniu, ale zazwyczaj byłoby to dla nich niebezpieczne.

2. Leki

Leki zawierające składniki aktywne, takie jak prostaglandyny, są bezpieczną alternatywą dla operacji; wywołują skurcze macicy lub rozluźniają szyjkę macicy. I sprawiają, że dwa do trzech razy bardziej prawdopodobne jest, że embrion całkowicie zniknie, niż tylko zaczekać.

Efekty uboczne: Zmęczenie, nudności, biegunka są powszechne w prostaglandynach.

3. skrobanie

Najczęściej stosowane w Niemczech, około 85 procent kobiet ubezpieczonych w AOK, które poroniły się w pierwszych tygodniach ciąży, było leczonych w ten sposób w 2010 roku. Niektórzy ludzie świadomie decydują się nie czekać na rozpoczęcie krwawienia samodzielnie - może to zająć do dziesięciu dni. Często kobietom nie oferuje się alternatywnego „czekania”, ale także po prostu nie.

Procedura: Większość zarodka i pozostałej tkanki jest aspirowana za pomocą rurki, ale czasami także zeskrobywana za pomocą pętelkowego instrumentu. Łagodniejszy jest ssanie. Możliwe jest znieczulenie miejscowe, częściej stosuje się znieczulenie ogólne. Sam zabieg trwa średnio dziesięć minut, a następnie kobieta pozostaje do obserwacji w praktyce lub klinice - co najmniej dwie godziny.

ryzyko: Stopień komplikacji wynosi około dwóch procent. Im wyżej, tym bardziej postępuje ciąża, a przede wszystkim mniej doświadczony chirurg. Konsekwencjami zabiegu mogą być infekcje, ciężkie krwawienia i pęknięcia szyjki macicy. Później zrosty i blizny mogą rozwinąć się w ścianie macicy - tak zwany zespół Ashermana. Konsekwencje wahają się od bolesnych miesiączek do niepłodności. Dr. Andreas Nugent, ginekolog z kliniki Altona w Hamburgu, ocenia, że ​​co dziesiąta kobieta cierpi na łyżeczkowanie. Jeśli konieczna jest druga interwencja, ponieważ pierwsza była nieudana, ryzyko podwaja się.

Utylizacja 300 sztuk zdrowych świń w Bukowicach Kolonii (Kwiecień 2024).