© Drxy / istockphoto.com

ChroniquesDuVasteMonde: Wiele matek skarży się na byłych partnerów, którzy ponoszą zbyt małą odpowiedzialność za swoje dzieci. Z drugiej strony kluby ojców wierzą, że w większości przypadków to kobiety utrudniają im bycie dobrymi ojcami. Czy wirują jeden czy drugi?

Anja Werner: Ani. Oczywiście, są mężczyźni, którzy nie dbają o swoje dzieci, jak byłoby to pożądane. Są też kobiety, które torpedują kontakt między ojcem a dzieckiem. Przede wszystkim jest wielu oddzielnych rodziców, którym udaje się współpracować ze sobą dla dobra swoich dzieci. Teraz, mówiąc o rodzicach, którzy nie radzą sobie tak dobrze, chciałbym odjąć temat od poziomu „matki-ojcowie”. Wolę mówić o tych, z którymi dziecko ma swoje centrum życia - zwykle, ale nie zawsze, matka - i tych, w których dziecko nie spędza życia codziennego; to nie zawsze, ale zwykle ojciec.

ChroniquesDuVasteMonde: Masz na myśli, że konflikty, które walczą matki z ojcami, nie są związane z płcią, ale konflikty między różnymi rolami rodzicielskimi?

Anja Werner: Dokładnie. Rodzic, który spędza dużo więcej czasu z dzieckiem, automatycznie ponosi większą odpowiedzialność rodzicielską. Ten, kto nie mieszka z dzieckiem, nie może sobie na to pozwolić. Kto przejmuje zadania, musi być negocjowany. To wyczerpujące. Mimo, że jest to rzadkie, istnieją przypadki, w których dzieci pozostają ze swoim ojcem po separacji - często, gdy przyjmuje rolę gospodarza, a matka przejmuje rolę dostawcy. Kiedy pojawiają się konflikty z tymi rodzicami, są one takie same jak w przypadku byłych par o tradycyjnych rolach.

Anja Werner, lat 47, pracuje w centrum doradztwa edukacyjnego Celle od dwunastu lat. Trzy lata temu kierownictwo przejął psycholog i terapeuta systemowy. Jest mężatką i ma dwoje dzieci.

ChroniquesDuVasteMonde: 90 procent samotnych rodziców to kobiety: Co może zrobić matka, aby pomóc w budowaniu stabilnego związku ojciec-dziecko?

Anja Werner: Po pierwsze, nawet jeśli partnerstwo jest nienaruszone, rodzice powinni zadbać o to, by można było ustalić niezależny związek między ojcem a dzieckiem. Czy spędzam wystarczająco dużo czasu jako ojciec sam z moim dzieckiem? Czy mogę zaakceptować jako matkę, że mój mąż traktuje dziecko inaczej niż ja? Czy mogę znieść, że obaj się kłócą i godzą, a nie dążę do pojednania? Jedno jest pewne: im bliższy związek ojciec-dziecko, tym większe prawdopodobieństwo, że pozostanie on trwały nawet po rozpadzie.

ChroniquesDuVasteMonde: A kiedy separacja stanie się rzeczywistością?

Anja Werner: W takim razie byłoby dobrze, gdyby rodzicom udało się powiedzieć dziecku razem, że jego miłość do siebie nawzajem zniknęła i że smutne jest to, że ani ojciec, ani matka, a na pewno dziecko nie jest winne. Z pewnością pomaga odwiedzić centrum poradnictwa edukacyjnego, w którym widok konfliktu małżeńskiego jest zawsze kierowany z powrotem do odpowiedzialności za dziecko. Uzyskanie tego bez wsparcia jest trudne. Kiedy matka prosi mnie o rozmowę w odosobnionej sytuacji, najpierw mówię: „Przyjdźcie dwa razy!” Jeśli przyjdzie sama, ojciec szybko uświadamia sobie, że dwie kobiety łączą siły i dyskutują o rzeczach, o których nic nie wiem. Bardzo ważne: wyjaśnij sprawy finansowe z pomocą z zewnątrz. Poproś zarówno doradcę prawnika o twoje maksymalne prawa i obowiązki, a następnie przejdź do mediacji - procesu, który ma na celu osiągnięcie porozumienia, w którym nikt nie czuje się absolutnym przegranym.

Więcej na ten temat w nowej ChroniquesDuVasteMonde:

Chcą zrobić wszystko lepiej, a mimo to popełniać stare błędy: w dokumentacji nowego ChroniquesDuVasteMonde badamy, jak nowi ojcowie zawodzą po rozpadzie. Teraz w kiosku!

ChroniquesDuVasteMonde: Ostrzegasz przed domaganiem się wszystkiego, co jest prawnie wymagane przez prawo?

Anja Werner: Tak. Jak rodzice na poziomie edukacyjnym mogą ze sobą współpracować pewnie, jeśli czuje, że zostali całkowicie przewaleni finansowo? Przyznaj też, że separacja jest bardzo emocjonalnym procesem, w którym nie zawsze działa się mądrze. Staraj się nie śledzić każdego zaproszenia do eskalacji, nawet jeśli jest to trudne. I nigdy nie rozwiązuj trudnych problemów w obecności dziecka, takich jak przekazanie.

ChroniquesDuVasteMonde: Najczęstsza skarga matczyna: wypełnia zabawne programy tylko z dziećmi, podczas gdy ja muszę zbierać irytujące codzienne rzeczy.

Anja Werner: Jeśli moje dziecko mieszka ze mną, to zasypia ze mną wieczorem i rano mnie budzi, podejmuję codzienne decyzje, ponieważ myślę, że mają rację, pierwsze kroki i pierwszy ból serca. To prezent do przeżycia.Druga strona to: mogę nie tylko, muszę. Jako ojciec odwiedzający myślę jednak: nie mam tego wszystkiego, mam nasze dziecko tylko co dwa tygodnie od piątku do niedzieli - iw krótkim czasie powinienem uczyć się słownictwa z nim, nawet jeśli tego nienawidzi? Wolę robić rzeczy, które chcę robić.

ChroniquesDuVasteMonde: Ale częścią relacji jest przechodzenie przez nieprzyjemne rzeczy.

Anja Werner: Oczywiście, nawet w interesie ojca dobrze byłoby, gdyby podejmował się takich zadań. Ale jeśli matka chce nawiązać poważną rozmowę z ojcem, musi zrozumieć jego uczucia, odrzucić jej zarzut i zasygnalizować, że nie próbuję dyktować ci, co powinieneś zrobić z dzieckiem w krótkim czasie, ale dzielić odpowiedzialność za edukację.

ChroniquesDuVasteMonde: Wiele matek mówi: działało tak dobrze, dopóki nie miał dziewczyny. Od tego czasu coraz mniej interesował się swoim dzieckiem.

Anja Werner: Nowe partnerstwo zawsze stanowi obciążenie dla relacji z dzieckiem, bez względu na to, po której stronie. Jeśli dzieci czują się nowe lub nowe jako konkurencja, mogą być dość trudne. Niektóre kobiety kończą związek - a także żegnają się z następnym partnerem, gdy tylko uznają, że nie są one zgodne z potrzebami dzieci. Ale niekoniecznie jest to mądre, ponieważ ten wzór może prowadzić do tego, że dzieci mogą w końcu poczuć się odpowiedzialne, jeśli mama nie będzie szczęśliwa. Niektórzy mężczyźni faktycznie wolą nowego partnera od dziecka. Bardzo rzadko doświadczam matek, które to robią.

ChroniquesDuVasteMonde: Jak się zachowuję, gdy ojciec nie szuka już kontaktu?

Anja Werner: To bardzo trudne. Nie tylko muszę znosić smutek i rozczarowanie dziecka. Muszę próbować kontrolować moje uczucia, aby nie deprecjonować ojca w obecności dziecka, nawet jeśli mam wszelkie powody, by go przeklinać: ale z punktu widzenia dziecka oznaczałoby to odrzucenie części samego siebie - w końcu niesie połowę genów tego człowieka. Byłoby wspaniale, gdyby matka mogła powiedzieć: „Tato nie może być tam dla ciebie tak, jak chciałbyś, żeby nie miało to nic wspólnego z tobą”. Aby to osiągnąć, musi jasno powiedzieć: nie robię tego dla ojca, robię to dla mojego dziecka.

Więcej na ten temat w nowej ChroniquesDuVasteMonde

Chcą zrobić wszystko lepiej, a mimo to popełniać stare błędy: w dokumentacji nowego ChroniquesDuVasteMonde badamy, jak nowi ojcowie zawodzą po rozpadzie. Teraz w kiosku!

Poranienia w rodzinie - rany od ojca, od matki - ks. Piotr Glas (Kwiecień 2024).