Źle to widzieć
Co dzieje się w ciele?
Im jesteś starszy, tym bardziej elastyczne będą soczewki. Obiektyw zapewnia, że oko może przełączać się między wzrokiem bliskim i dalekim i dobrze go widzieć. Ich miękka masa jest regulowana przez cienkie, przylegające mięśnie w zakresie ich krzywizny. Ta zdolność adaptacji nazywana jest zakwaterowaniem i służy głównie do widzenia bliży. Już w wieku dziesięciu lat wapno zaczyna się tam gromadzić, co wpływa na zakwaterowanie. Na początku jednak pozostaje to niezauważone. Powoli zwiększająca się sztywność obiektywu powoduje, że tak zwany maksymalny punkt zbliżenia przesuwa się coraz dalej i dalej w dal: stają się dalekowzroczne i trudno dostrzec bliską. Widok wieku (dalekiej) (starczowzroczność) nie jest chorobą, ale naturalnym fizjologicznym zjawiskiem starzenia się. Zaczyna się około 45 lat.
Jak to pokazuje?
Najpewniejszym przejawem starczowzroczności, gdy widzą, że rzeczy się pogarszają, jest odległość między okiem a gazetą: jeśli trzeba trzymać je dalej niż 40 cm, aby móc wyraźnie odczytać linie, jest dalekowzroczność. Z początku cierpiący uważają, że czytanie jest wyczerpujące, czasem czują tępy nacisk na oczy lub czoło. Dalekowzroczni ludzie w przeszłości stają się niedowidzący, krótkowzroczni później lub wcale.
Jak mogę temu zapobiec?
Wcale nie? ponieważ prędzej czy później każda osoba będzie dotknięta i zacznie wyglądać źle. Pozytywny efekt specjalnego treningu okulistycznego nie został udowodniony.
Co mogę zrobić, jeśli już je mam?
Każdy, kto jest starczowzroczny i źle widzi, dostaje okulary do czytania. Musi to być dostosowane do indywidualnych nawyków czytania: im krótsza odległość do czytania, tym silniejsze są wymagane dopasowane okulary.
