Brzmi nieźle, nie działa - te wskazówki terapeuty nie pomogły
Nawet terapeuci nie są cudownymi uzdrowicielami. Na kanapie Petersa otrzymaliśmy wiele dobrych propozycji? Czasami jednak próbując go wdrożyć: to nie pomaga. Albo powiedzieliśmy w sesji: „Brzmi nieźle!” ? ale to nie obchodziło. Bo to jakoś nie pasowało. Na przykład z tymi poradami:
- Zdania „Czuję się”: Czy jesteś częścią standardowego repertuaru prawie każdego terapeuty? i Piotr włożył to do naszych serc. Zasada: nie atakuj, ale ujawniaj uczucia. Teoretycznie świetnie, bo jasne jest, że „czuję się samotny” jest czymś zupełnie innym niż „Zawsze zostawiasz mnie samego, tylko myślisz o tobie!” Można wprowadzić pierwsze zdanie, które generuje empatię. Drugie zdanie wymaga tylko obrony. Ale już podejrzewałem podczas sesji: z Danielem coś jest niczym. Aby wytworzyć zdania emocjonalne podczas tętnienia tętnicy szyjnej? Kto na dłuższą metę udaje się być porywczym człowiekiem, kłaniam się temu. John Gottman, amerykański naukowiec i terapeuta par, który bardzo doceniłem, zauważył również, że wielu parom czasem udaje się przejść na zdania „czuję”, ale w pewnym momencie powracają do starych wzorców.
- Co nadal biorę ze sobą: pomysł, by spojrzeć bardziej na uczucia Daniela, co kryje się za jego gniewem.
- Lista win: Peter radził nam stworzyć listę tematów do dyskusji. Powinien być używany, gdy w życiu codziennym pojawia się temat, w którym uświadomiliśmy sobie: „Ui, Konfliktstoff!” Przy lampce wina moglibyśmy spokojnie omówić punkty na liście. Niestety, oboje chcemy oburzyć się natychmiast. Ponadto Daniel ma małe pragnienie wypełniania wieczorów rozmowami o konfliktach. Kontynuujemy więc zakłopotanie, dyskutujemy, kiedy konflikty dopiero się pojawiają. Czasami udaje nam się później wymienić klarowne, spokojne słowa.
- Co nadal biorę ze sobą: że nie każda chwila nadaje się do dyskusji. Kiedy Daniel mówi: „Już nie chcę się kłócić, przestańmy”, czasami udaje mi się zebrać i zostawić go samego. W zamian przywiązuję coraz większą wagę do tego, że on to szanuje, kiedy mówię: „Proszę, nie mówmy przed Mattisem, więc proszę, omówimy później!”
- Powtórz to, co zostało powiedziane: inny klasyczny terapeuta. Ma ćwiczyć słuchanie, jeśli podsumowujesz to, co powiedziała druga osoba. Cel: unikanie mówienia obok siebie, aby uzyskać własny punkt widzenia. Próbowałem powtórzyć tylko raz. Ale Daniel po prostu zareagował zirytowany: „Nie potrzebuję tego, lubisz papugę paplającą wszystko, co nie jest z serca”.
- Co nadal biorę ze sobą: że lepsze słuchanie jest zdecydowanie warte zachodu. Przez chwilę przełknąć własny argument i dać drugiemu poczucie, że jesteś słyszany.
- Porównajmy: Peter miał rację w stosunku do mojego męża, kiedy powiedział, moja ciągła rachunkowość „kto czyni to” jest trucizną dla związku. Ale nadal uważam to za niesprawiedliwe, gdy jesteśmy z jego rodzicami, a Daniel śpi każdego ranka? podczas gdy zajmuję się Mattisem. Pozostaję przy tym, że potrzebuję równowagi, aby być zadowolonym.
- Co wciąż zabieram ze sobą: więcej dla mnie zachować. Zamiast zawsze zabierać coś Danielowi, bezinteresownie wypełniając zadania? bo wtedy robi dużo więcej sam. Staram się narzekać mniej, zamiast tego składam moje życzenia na stole inaczej. Zamiast mówić mu, że jest teraz „dostrojony”, takie zdania są bardziej prawdopodobne, by odnieść sukces w Danielu.
Prawdopodobnie moglibyśmy skończyć terapię dawno temu, zaimplementowalibyśmy przykładowe sugestie Petersa. Ale jesteśmy ludźmi z wieloma małymi błędami. Dlatego kontynuujemy. Tylko dlatego, że mamy dziecko, refleksja i poszukiwanie alternatywnych sposobów są zbyt krótkie w naszym codziennym życiu. Na kanapie Petera poświęcamy czas. Nawet jeśli jakiś sposób okaże się ślepym zaułkiem: warto.
Finał w dokumentacji ChroniquesDuVasteMonde
Nasza walka o miłość - Maja Schwaab opowiada teraz swoją historię w wielkim dossier ChroniquesDuVasteMonde (numer 22, od 8.10 w kiosku). Wyjaśnia także terapeuta Piotr, jak ocenia parę.
