styl
Może 5, 2024

Jaka moda mówi o ludziach

Blogger Smilla Dankert, 42 lata.

Ubierając swój blog inaczej, Smilla Dankert z Kolonii pokazuje ludzi, których po prostu lubisz. Zwróciła się do nich na ulicy i sfotografowała je, ponieważ mają indywidualny styl lub zaraźliwy śmiech, lub dlatego, że po prostu wyróżniają się w jednolitym beżu stref dla pieszych. Często ci ludzie też mają dużo do opowiedzenia. Dlatego Smilla Dankert pyta o swoją pracę, rozmawiając z nią o swoim ulubionym czytaniu lub rodzinnym mieście Kolonii. Czasami chodzi także o rzeczy egzystencjalne, na przykład o to, co jest dla nich ważne w życiu. Smilla Dankert, która pracuje jako projektantka kostiumów do filmów, lubi fotografować starszych ludzi. Jej lekkość i łatwość, z jaką nosi swój czasami ekscentryczny styl, jest dla niej fascynująca.

Na następnych stronach można spotkać niektórych ludzi, których fotografowała Smilla Dankert. Ponadto wyjaśnia w wywiadzie, dlaczego teraz poświęca więcej czasu na swoje sposoby i dlaczego odzież jest czymś więcej niż tylko tym, co nosisz.

Kirstin jest artystką i lubi ją kolorować.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Gdzie spotykasz wszystkich interesujących ludzi, których fotografujesz, aby „ubierać się inaczej”?

Smilla Dankert: Właściwie wszędzie. Oczywiście znajdziesz najszybsze w barwnych mieszanych tłumach, na przykład w centrum miasta. Ale nawet w bardzo odległych zakątkach mogę nagle uświadomić sobie kogoś. Czasami wybieram się specjalnie do robienia zdjęć. Ale często rozmawiam z ludźmi, kiedy jestem w drodze z punktu A do B. Ponieważ mam bloga, planuję więcej czasu na ścieżki.

Serkan właśnie jadł śniadanie, kiedy Smilla Dankert podeszła do niego. Studiuje projektowanie komunikacji i lubi robić zdjęcia i nagrywać filmy.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Jak wpadłeś na pomysł prowadzenia blogu w stylu streetstyle?

Smilla Dankert: Nie robię blogu w tradycyjnym stylu. To bardziej blog o ludziach i jego ubraniach. Moje zainteresowanie ludźmi na ulicy, tj. Obcymi, zawsze było silne. Ponadto jestem projektantem kostiumów do filmów współczesnych, więc z powodu mojej pracy mam interesujący wygląd. I to nie tyle o aktualnej modzie, co o indywidualności osoby i jej własnym, a może nawet bardzo staromodnym stylu odzieży. Kiedy zacząłem, nie wiedziałem dokładnie, gdzie zabrał mnie wyjazd na blog; tymczasem jest dla mnie jasne, że sam obraz mi nie wystarcza. Chciałbym wiedzieć coś o ludziach, których fotografuję.

Pani Rühle ma prawie 70 lat i, według Smilli Dankert, zrównoważonej osoby. Zawsze interesowała się pięknymi ubraniami.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Mówisz, że masz coś dla starszych pań. Co Cię fascynuje w ich stylu?

Smilla Dankert: To nie tylko styl fascynuje mnie w stosunku do starszych pań i panów; to całe życie, które widzisz, oczywiście w ubraniach. Niektóre są bardzo powściągliwe, inne dość konwencjonalne. Ale przez większość czasu starsi ludzie naprawdę mówią mi coś o swoim życiu. Często mają ogromną mądrość życia: traktują siebie i rozmowę ze mną bardzo poważnie. Powstaje stosunkowo szybko specjalna odpowiedzialność. Jednocześnie nie traktują już wszystkiego poważnie. Jeśli doświadczyłeś dużo, możesz zobaczyć wielu zrelaksowanych. I to daje w sobie humorystyczną lekkość. Ta kombinacja ma swój urok, któremu natychmiast uległem. Ponadto, zwłaszcza panie, rozumieją, jak świętować, a niektóre traktują trochę ekscentrycznie. To po prostu fajne.

Aleksandra musiała złapać pociąg i nie miała czasu. Mimo to została sfotografowana przez Smillę Dankert i mówi, że czyta powieść Milana Kundery „Nieznośna lekkość bytu”.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Jak ludzie reagują na pytanie o zdjęcie na swoim blogu?

Smilla Dankert: Ogólnie pozytywna i zainteresowana. Rzadko dostaję śmieci.

Pani S. jest nauczycielką w szkole średniej i myśli: „Dawanie wiedzy nie jest głównym zadaniem nauczyciela”.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: W swoich wpisach często piszesz, dlaczego zauważyłeś tę osobę. Czy moda jest dla ciebie czymś więcej niż tylko odzieżą?

Smilla Dankert: W każdym razie odzież jest czymś więcej niż tylko tym, co nosisz. To coś, z czym można się identyfikować i pokazywać światu zewnętrznemu. Odzież jest więc niemym językiem, formą komunikacji.Ta komunikacja niekoniecznie odbywa się świadomie. Ale jest niezbędna. Rozumiem to najpóźniej w mojej pracy jako projektantki kostiumów, kiedy ludzie powinni nosić ubrania, w których się nie znajdują, ale które są spójne z rolą. Czasami tę lukę trzeba najpierw pokonać. Każdy wie o tym również z pożyczonymi ubraniami: to dziwna skóra, w której się wykluwa. Twoje własne ubrania są wyrazem czegoś bardzo osobistego. To pokazuje wiele; bez względu na to, czy ktoś rozwija, czy ogranicza własne ja, bez względu na to, czy pozwala się opuścić ramę, czy też nie; czy jedno - nawet z ubraniami - zajmuje miejsce lub robi się małe. Dla mnie interesujące jest sprawdzanie stereotypów i powiązanych wyroków. Ludzie, którzy ubierają się w szczególny sposób, są często przypisywani do określonej grupy z szybkością błyskawicy: student, filister, biedny, bogaty, stary, biznesmen, pracownik itd. ...

Pan Pleuger ma 76 lat, jest handlarzem tkanin i nosi tylko szyte na miarę, od koszul do butów.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Kogo chciałbyś spotkać i robić zdjęcia na ulicy?

Smilla Dankert: Szczerze, nikt w szczególności. Jestem po prostu zadowolony z odkryć codziennego życia, są dla mnie drobnymi prezentami. Codzienne życie jest kolorowe, jeśli przyjrzysz się uważnie. Chciałbym podróżować po różnych regionach i stanach, aby robić zdjęcia, najlepiej osobom starszym. Myślę, że to ekscytujące.