Sprawa: Zdradzona, skłamana, złapana. A teraz?
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Ludzie, którzy wiedzą, że ich partner oszukuje isit, często pozostają zaniepokojeni przez długi czas. Czy można mówić o aferze „traumatycznej”?
Christoph Kröger: Nie, ponieważ obiektywnie romans nie stanowi śmiertelnego niebezpieczeństwa, jednak subiektywnie wielu cierpiących wydaje się być zagrożonych egzystencjalnie przez niewierność partnera - co oznacza, że niewierność niekoniecznie oznacza, że seks był w to zamieszany. Oszustwo zawsze zaczyna się tam, gdzie naruszam granice mojego podstawowego związku i tam, gdzie te granice przebiegają, każdy partner określa dla siebie. Nawet klienci o bardzo konserwatywnym pochodzeniu przyszli na naszą terapię, ponieważ jeden z nich parsknął na imprezie. Byli tak samo obciążeni jak pary w poważnej sprawie: są bardziej podatni na depresję niż ci, którzy popadli w ubóstwo, a także cierpią na objawy lękowe podobne do tych, które nastąpiły po poważnym wypadku samochodowym.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Jakie są objawy?
Christoph Kröger: Zaburzenia snu, straszliwość, napięcie, napady złości. Stała niepewność, którą należy złagodzić stałą kontrolą. Nagłe ponowne przeżycie przeszłych sytuacji jest typową reakcją - zmieszaną z własnymi fantazjami, które mogą zostać wywołane przez jakieś codzienne szczegóły. Łóżko: On z nią podczas seksu, co dokładnie tam się działo? Nasza ulubiona restauracja: Czy myślała o nim przez cały czas, kiedy byliśmy tu ostatnio? W naszej terapii najpierw staramy się opanować te objawy lękowe i stworzyć atmosferę, w której partnerzy mogą ponownie ze sobą rozmawiać.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Jako terapeuta musisz zobiektywizować wysoce emocjonalną sytuację. Jak to działa?
Christoph Kröger: Po pierwsze, mamy wyraźne granice. Pierwszy limit: relacja zewnętrzna musi zostać ukończona, najpóźniej po piątej sesji. W przeciwnym razie nie będziemy kontynuować terapii.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Niektórzy niewierni ludzie mówią: „Po prostu nie mogę się zdecydować!”
Christoph Kröger: Mówię mu wyraźnie: „Ta decyzja musi zostać podjęta, jeśli nie możesz tego teraz zrobić, w porządku, możesz wrócić później”. Następnie zwracam się do partnera: „Znasz swojego męża / żonę i siebie lepiej niż ja. Jak długo chcesz i jesteś w stanie czekać i jak możesz wykorzystać ten czas, aby uzyskać więcej jasności?” Kto nie podejmie decyzji, decyzja zostanie podjęta prędzej czy później.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Co dalej?
Christoph Kröger: Rysujemy również granice dla środowiska: komu można zaufać i komu nie można zrobić wszystkiego? Wykonujemy terapię parą, nie ma potrzeby wypowiadania się w teściowej i wszystkich jej znajomych. I oddzielamy konflikt od dzieci: bez kłótni przed nimi, bez manipulacji. Chodzi także o to, jak się kłócić. Jak mogę kontrolować emocje, aby uniknąć eskalacji? Jakie są rozsądne warunki sporu? Na przykład po godzinie dziewiątej wieczorem i dwóch koniakach nie należy zaczynać od tego. Omawiamy również bardzo praktyczne rzeczy: seks, czy nadal go mamy, czy nie? Czy śpimy w łóżku, czy śpimy oddzielnie?
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Kiedy odkryjesz, że zostałeś oszukany, pytasz się: „A teraz?” Przejdźmy do pewnych klasycznych sytuacji: mówi, że to koniec, ale wciąż szpieguję jego telefon. W porządku czy zabronione?
Christoph Kröger: W większości przypadków dzieje się to impulsywnie. Chcesz bezpieczeństwa. Ale najpierw osiąga się co najwyżej pseudo-bezpieczeństwo: Może już dawno zdobył drugi telefon? Po drugie, takie zachowanie nasila wzajemną nieufność. Po trzecie, nie wygrywam osoby przez kontrolę. Jeden sposób: partnerzy zgadzają się, że osoba poszkodowana może spojrzeć na telefon w dowolnym momencie, aby zaspokoić potrzebę subiektywnego bezpieczeństwa - jak powiedziałem, nie ma prawdziwej pewności. Lepiej zrezygnować i zamiast tego nauczyć się znosić obiektywną niepewność, strach przed stratą i kontuzją. To jest cel naszej terapii.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Ile razy uprawiałaś seks? Gdzie wszędzie? Czy miałeś sweter, który ci dałem na urodziny? Ile szczegółów musi ujawnić niewierność?
Christoph Kröger: To miecz obosieczny. Rozumiem, że dla backcountry ważne jest, aby wiedzieć pewne rzeczy.Z drugiej strony wielu cierpiących rozwija tylko figuratywne idee oparte na pewnych szczegółach, które powodują obrzydzenie, obrzydzenie i nowe obrażenia, których nie mogą się pozbyć. Kierowanie tym działaniem równoważącym należy do naszych zadań terapeutycznych.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Kompulsywne zadawanie pytań o oszukanych zazwyczaj wynika z uczucia: „Znam tylko połowę prawdy!”
Christoph Kroeger: Prawda, często osoba zaangażowana używa taktyki salami. Początkowo wstrzymuje informacje z obawy, że sprowokują kolejnego, prawdopodobnie jeszcze większego, rozpaczliwego partnera. Na przykład szczególnie bolesne jest zbezczeszczenie miejsc, które są ważne dla podstawowego związku - łoża małżeńskiego lub hotelu, w którym tak często przebywa się razem. Jeśli osoba zaangażowana po prostu ujawnia takie szczegóły fragmentarycznie, pod presją, druga osoba słusznie odnosi wrażenie: „Im więcej pcham, tym więcej doświadczam”. Z tego procesu para musi wyjść na początku, w przeciwnym razie będzie to trudne.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Czy mogę uwolnić swój gniew - czy też muszę być szczególnie miły i łatwy w tej chwili, żeby mnie nie opuścił?
Christoph Kröger: Z obawy, że partner będzie tłumił własne uczucia, nikt nie będzie długo żył. Ale może to być dobra inwestycja, jeśli świadomie spróbujesz zrobić coś innego w takiej sytuacji - po obu stronach. Gdzie jest po ujawnieniu romansu, szczególnie na niewiernej osobie, aby zasygnalizować: „Nasz związek ma dla mnie pierwszeństwo!” I nie tylko słowami, ale czynami: gram tylko w piłkę nożną dwa razy w tygodniu. Przynajmniej jeden wieczór spędzam z tobą. Pominę kolejny skok zawodowy, inaczej zorganizujemy opiekę nad matką, więc będziemy mieli mniej stresu i więcej czasu dla siebie - nawet jeśli to będzie kosztować. To pod wrażeniem.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Czy w ramach rekompensaty mój partner musi teraz robić wszystko, czego żądam?
Christoph Kröger: W żadnym wypadku nie byłoby to tylko odwrócenie równowagi sił, ponieważ nadal przerażam niewiernych. Z pewnością pomocne jest, gdy niewierność szybko dostosowuje się do emocjonalnej potrzeby partnera - jako oznaka jego dobrej woli i zapewnienia mu bezpieczeństwa. Ale to nie znaczy, że może żyć na stałe wbrew własnym potrzebom. W średnim i długim okresie zrównoważony związek musi być wspólnym celem.
ChroniquesDuVasteMonde WOMAN: Jeśli udało ci się do pewnego stopnia uspokoić nastrój ...
Christoph Kröger: ... rozpoczyna drugą fazę terapii: razem z parą szukamy wszystkich powodów, dla których człowiek zbłądził. Mogą to być powody, które są jedyne w dwóch relacjach - na przykład w dziedzinie seksualności lub komunikacji w parze. Ale mogą być także problematycznymi strukturami rodzinnymi, społecznymi lub zawodowymi. Trzecia i ostatnia faza dotyczy opracowania nowych perspektyw: jakie były przyczyny? Gdzie para musi coś zmienić - a gdzie może to być? Pod koniec terapii najważniejsza jest szczera odpowiedź na pytanie: „Po tym wszystkim, co się stało, czego nauczyliśmy się od siebie w ciągu ostatnich kilku miesięcy, dyskutowaliśmy: czy jest dla nas przyszłość, czy nadal będziemy razem?”
ChroniquesDuVasteMonde KOBIETA: Czy romans może się spawać?
Christoph Kröger: Tak, kryzys, który został pomyślnie opanowany, jest zawsze krokiem rozwojowym. Kiedy para zdaje sobie sprawę, jakie to pułapki, kiedy oboje biorą odpowiedzialność za swój udział, kiedy decydują się zostać razem i trzymać się z daleka - to wspaniałe doświadczenie, nawet dla terapeuty. Jednocześnie rozwój oznacza, że para po terapii nie jest tą samą parą, co przed romansiem. Niektórzy przychodzą z pomysłem: „Powinno być tak, jak kiedyś!” Możesz o tym zapomnieć. Już nigdy nie będzie taki sam.
Niewierność szczególnego przypadku
W kryzysach relacji, które wywołuje niewierność, klasyczna terapia par jest gorsza niż inne problemy z partnerstwem. Z tego powodu w dziale ambulatoryjnym psychoterapii TU Braunschweig testowana jest specjalna „terapia par po romansie” opracowana w USA. Cecha szczególna: w pierwszej „fazie stabilizacji” partnerzy uczą się kontrolować negatywne emocje i unikać eskalacji konfliktu. Tylko wtedy dotyczy przyczyn i konsekwencji romansu. Jedna trzecia z ponad 200 par traktowanych zgodnie z tą koncepcją przerwała terapię przed końcem pierwszej fazy. Wszyscy inni zakończyli terapię pragnieniem kontynuowania związku. Christoph Kröger: „Nawet pół roku później wszystkie te pary były jeszcze razem, wiemy to bardzo dużo, ale wiemy również, że nie byli tak szczęśliwi ze sobą, jak byśmy chcieli w tym czasie ostre, niezwykle stresujące wydarzenie, ale działa również przez długi czas. ”
© prywatnyChristoph Kröger - psychoterapeuta psychologiczny i wykładowca na Politechnice (TU) Braunschweig - studiował psychologię i teologię katolicką, a obecnie jest dyrektorem wykonawczym Biura Psychoterapii Uniwersytetu. Jednym z jego zainteresowań badawczych jest terapia parami i pytanie, co pary mogą zrobić po romansie.
