Małe pasze i księżniczki: dzieci muszą pomagać w domu
Poniedziałkowe popołudnie przed szkołą podstawową. Mamy i ojcowie czekają przed boiskiem na potomstwo, które burzy się tuż po dzwonieniu z budynku szkoły. To będzie dla mnie straszne. Obok mnie jest kobieta trzymająca Maxi Cosi w dłoni, w którym leży nie tak małe dziecko. Minutę później trzyma w drugiej kurtce, szaliku, torbie gimnastycznej i tornister, podczas gdy jej syn głośno bawi się z przyjaciółmi. Pyta niepewnie, czy teraz będzie dobrze wsiąść do samochodu. Syn nie odpowiada. Jego matka wciągnęła Maxi Cosi do kałuży i, z zaciśniętymi zębami, stała uśmiechnięta ze znużeniem obok innych matek. Uff, myślę, zastanawiając się: czy w dzisiejszych czasach będzie to matka?
Dzieci są częścią gospodarstwa domowego: miłość nie oznacza służby
Nie po to, by fałszywie to przedstawiać: naprawdę lubię brać rzeczy od moich dzieci. Ale proszę, tylko jeśli pytasz wcześniej, a nie, jeśli oczywiście jestem używany jako haczyk na ubrania. I na pewno nie, gdybym miał w ręku 10 kg ciężkiego Minimenschen. Więc patrzę na biedną kobietę i waham się między litością a gniewem. To znaczy, dlaczego, do diabła, może to zaoferować? A może co ważniejsze, co ona robi z synem? Czy kiedykolwiek nauczy się rozwijać empatię i poczucie równości innych ludzi, gdy jako rodzic udajemy ich pracowników? Naprawdę wierzę, że rodzice postępują w ten sposób, ponieważ mylą miłość do służby. Po Mottto: Chcę cię dobrze, dlatego robię wszystko dla ciebie. Rozumiem impuls. Ale ta formuła nie działa, zdajesz sobie sprawę, że możesz kupić usługę. Nie kochaj To duża różnica. Tylko dzieci, które dorastają w ten sposób, rozumieją, może nigdy.
Matki, pozwólcie waszym dzieciom pomóc w domu!
Mam dzieci i są ważną częścią mojego życia. Zajmuję się nimi i biorę zadania i obowiązki, z którymi nie mogą sobie poradzić. Ale tak naprawdę tylko. To czyni mnie matką kruka w oczach niektórych ludzi. Nie pomagam mojemu sześciolatkowi w sprzątaniu, ponieważ potrafi. Nie pomagam mojemu czteroletniemu prysznicowi. Ponieważ może to zrobić. A moja wielka robi jej kanapkę na śniadanie rano, odkąd skończyła 9 lat. Ponieważ może, ponieważ nie musi rano zabierać ze sobą dwóch dzieci do przedszkola, a ponieważ uważam, że warto oszczędzić pięć minut rano, które ona rozluźniła, a ja nie. Myślę, że to prawda, ponieważ po pierwsze ma to sens, a po drugie uważam, że również dzieciom z szacunkiem.
Dlatego nie jestem matką kruka
Nie, oczywiście, że nie jestem super mamą. Najtrudniejszą rzeczą dla mnie jest moja koncepcja z naszym najmłodszym. Urodził się z nastawieniem sułtana. Jego „get-me-look” i następujący wybuch wściekłości, jeśli tego nie zrobisz, są naprawdę onieśmielające. W takich chwilach presja czasu jest wrogiem i rzeczywiście wierzę, że ta cholerna presja czasu jest naprawdę kluczowym punktem, dlatego edukacja na rzecz samozatrudnienia jest zbyt krótka, ponieważ matki wracają do pracy wcześnie. Poczekaj, aż twoje dziecko założy własne buty, kiedy będziesz musiał pracować w ciągu dwudziestu minut. Wiem o tym i regularnie w tych chwilach zawodzę. Ale są też inne chwile, kiedy jest wystarczająco dużo czasu, żeby to usiąść. Są wyczerpujące. Są wyczerpujące. Ale to jedyny sposób, aby nauczyć dziecko najważniejszej lekcji życia. Mianowicie: Świat nic ci nie jest winien. I nie możesz ukraść żadnej odpowiedzialności tylko dlatego, że nie masz na to ochoty.
Jesteśmy zespołem Wierzę, że w czasach płaskich hierarchii i zwinnej pracy prawie żadna umiejętność nie jest tak ważna, jak bycie wartościową częścią zespołu. Więc jeśli naprawdę chcesz czegoś dobrego dla swoich dzieci, byłoby to wspaniałe pole do nauki i świetne w domu. W końcu rodziny są jak zespół. Istnieją różne zadania, różne talenty, różne kwalifikacje i wymagania. I każdy ma swój udział w odpowiedzialności. Mały świat, który trenuje dla dużego.
Ale moim zdaniem tylko jeden rodzic ponosi odpowiedzialność za jedną rzecz: za atmosferę w rodzinie. Aby wszyscy szanowali się nawzajem i szanowali się nawzajem. I mogę to tylko przekazać, jeśli sam to zrobię i sam tego zażądam. Na przykład, jeśli ktoś używa mnie bez odpowiedzi, jako wieszak na ubrania i uchwyt na torbę. Więc nikt nie powinien być traktowany z nami, nawet ja.
Jeśli życzliwy szacunek nadaje ton, w końcu wszyscy w rodzinie są księciem lub księżniczką. Tylko bez świtu. Ale z wielką miłością i dodatkową dawką pewności siebie, ponieważ każdy wie, co może zrobić.
