Mando Diao: „Nasza muzyka jest seksowna”

Wyślij Szwecję od lewej do prawej: Carl-Johan, Mats, Samuel, Björn i Gustaf.

Tych pięciu Szwedów nie tylko tworzy świetną muzykę. Wyglądają też oburzająco dobrze. Mando Diao rozwinęło się w ostatnich latach z indie tip insider do prawdziwych rock'n'rollowych gwiazd. W wywiadzie piosenkarka Björn Dixgård opowiada o przeboju „Dance With Somebody”, Whitney Houston i wspaniałych piersiach.

Mando Diao: „Nasza muzyka jest seksowna”

Nasza muzyka jest seksowna

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Masz dużo fanek. Czy tworzysz muzykę dla dziewczyn?

Björn Dixgård: Nie, nie wiem. Ale kobiety wydają się lubić naszą muzykę. Podobnie było z Beatlesami i Elvisem Presleyem. Dziewczyny są w pierwszym rzędzie i krzyczą. Nie widzisz chłopców na pierwszy rzut oka, ponieważ są z powrotem. Chociaż - mamy już więcej kobiet. Nasza muzyka jest bardzo seksowna.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Aha. Co kobiety lubią w twojej muzyce?

Björn Dixgård: Myślę, że lubią nasze piosenki i nasze występy. I oczywiście, jak na to patrzymy.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Czy zależy ci na wyglądzie?

Björn Dixgård: Tak, ale nie zginamy się. Fryzury są bardzo ważne. I zawsze ubieramy się w czarne ubrania, to nasza jedyna zasada mody.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Nawet jeśli szybko pójdziesz do supermarketu?

Björn Dixgård: Większość mojej garderoby jest czarna. To przydatne, nigdy nie muszę się martwić o to, co pasuje. Johnny Cash zawsze nosił również czarny, dla niego codziennie był jak pogrzeb. Myślę, że to całkiem fajne.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Gdybyś mogła być kobietą na jeden dzień, co byś zrobił?

Björn Dixgård: Prawdopodobnie chciałbym uprawiać seks z mężczyzną. Też upiłbym się i spróbowałbym zaśpiewać. To dla mnie interesujące: Mando Diao w wersji żeńskiej.

Chcemy, żeby ludzie tańczyli

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: W High Heels, jednej z twoich nowych piosenek, chodzi o to, jak ostra kobieta wygląda na wysokich obcasach. Co jeszcze uważasz za atrakcyjne?

Björn Dixgård: To nie musi być idealne. Czasami jest to mała rzecz, która mnie wysadza. Na przykład wspaniałe nogi, ładny nos, świetne piersi. To może być cokolwiek, mam bardzo szeroki wybór smaków.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Ułatwia to sprawy. Czy jest jeszcze coś, co naprawdę cię zniechęca?

Björn Dixgård: Trudno powiedzieć. Czasami chemia po prostu nie jest w porządku. W każdym razie nie podoba mi się, gdy dziewczyny są agresywne. Niektórzy próbowali mnie pokonać.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Poważnie, zostałaś pobita przez kobiety?

Björn Dixgård: Tak, robią to, żeby być cool. Są w błędzie i wierzą, że jest uroczy. To wspaniały Abtörner.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Porozmawiajmy o twoim albumie. Powiedziałeś kiedyś, że każda nowa płyta jest dla ciebie jak nowy rozdział. O czym jest „Give Me Fire”?

Björn Dixgård: Chcemy zachęcić ludzi, aby naprawdę tańczyli na albumie. Teksty są bardzo osobiste. Inni piszą pamiętnik, piszę piosenki. Nie tylko robimy to, aby zarabiać pieniądze. Dotyczy to także treści.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Niektórzy nazywają ten album „białym albumem”, ponieważ dużo eksperymentowałeś. Czy te wieczne porównania z Beatlesami nie zwalniają?

Björn Dixgård: To ciekawe, co niektórzy interpretują w naszej muzyce. Nie chcemy analizować naszych piosenek, inni powinni przejąć. Jeśli ktoś w nas zobaczy Beatlesów - czemu nie.

Jesteśmy naszymi największymi krytykami

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Kim jest Paul McCartney z tobą? A kim jest John Lennon?

Björn Dixgård: Gustaf byłby Paulem McCartneyem, zawsze chce mieć kontrolę i pracuje bardzo skupiony. Nie jestem tak skupiony i nie sądzę, żeby John Lennon był. Spontanicznie pisał swoje piosenki, kiedy do niego przychodziły.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Więc jesteś bardziej Johnem Lennonem?

Björn Dixgård: Nie mogę tego ocenić. Trudno jest z nim porównać.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Dobra, porozmawiajmy o twojej piosence „Dance With Somebody”. Rozmawiałem z kolegą i powiedziała: „Och, to nie jest Whitney Houston”. Czy ten sam tytuł jest zbiegiem okoliczności?

Björn Dixgård: Tak, nie myślałem o piosence Whitneya podczas pisania. Chociaż ją lubię. Ale nigdy nie myślę o nikim innym, kiedy piszę moje piosenki. To bardzo abstrakcyjny moment. Jesteś w wyjątkowym nastroju, nie siedzisz tam, kopiując cokolwiek. Nie zdajesz sobie też sprawy, jak powinna brzmieć piosenka. Trudno to wyjaśnić. Nie wiem nawet, jak znaleźć melodie, tak się po prostu dzieje.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Brzmi jak magia.

Björn Dixgård: Tak, w pewnym sensie to magia. Jest też wiele złych melodii, musisz je wyrzucić.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Czy często zastanawiasz się, czy twoje piosenki są dobre?

Björn Dixgård: Jesteśmy naszymi największymi krytykami. Kiedy nagrywamy nowy rekord, pojawiają się wątpliwości w trakcie całego procesu. Następnie wybieramy najlepsze piosenki i mamy nadzieję, że inni też ich polubią.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: W przypadku „Give Me Fire” pracowałeś z producentem hip-hopu, więc wynik brzmi znacznie inaczej. Co dalej? Czy kiedykolwiek rapujesz?

Björn Dixgård: Kto wie. Praca z ludźmi była tak przyjemna, ponieważ mają tak szeroki zakres i wiedzą tak wiele o muzyce. Są całkowicie otwarte, biorąc element reggaeton i pakując go w rock'n'rollową piosenkę. Mam nadzieję, że będziemy mogli pracować z nimi przy następnym albumie i dalej rozwijać ten styl.

ChroniquesDuVasteMonde Young Miss: Czy planujesz już następny album?

Björn Dixgård: Jasne. Nieustannie piszemy nowe piosenki. Poza tym mamy teraz własne studio i możemy nagrywać tam, gdy tylko chcemy. Mamy już na myśli nowy album.

TEAM OPTIMISTIC? STREFA NIEUSTRASZONYCH PART2 (Może 2024).