Żałoba dla zwierząt: kiedy twój własny pies umiera ...

Bardzo niewiele artykułów zaczyna się od śmierci. Zwłaszcza ze śmiercią cztery lata temu. Jest to nawet bardziej niezwykłe, gdy chodzi o psa. Ale moja historia zaczyna się tam. Cztery lata temu Pira, moja beagle bitch, zmarła.
Nie ma dnia, gdybym nie myślał o niej. To już nie boli, ale wciąż za nią tęsknię. Zastanawiam się, czy to naprawdę normalne. Dlaczego zwierzę tak bardzo mnie niepokoi?

„Relacja między ludźmi a zwierzętami jest często bardzo szczególna” - wyjaśnia psycholog i autorka Claudia Pilatus („To tylko pies ... - Mourning for Animals” autorstwa Claudii Pilatus i Giseli Reinecke, Kynos-Verlag). „Po pierwsze, oczywiście, ponieważ zwierzęta są zawsze obecne, ale przede wszystkim jest to forma komunikacji: gesty, spojrzenia - to jest szczególnie ważne - mogę powiedzieć zwierzęciu wszystko bez wypowiadanego komentarza - a jednak czuję tylko pies jest cierpliwym słuchaczem, zawsze pod ręką i łatwo się podekscytować. ”

Wcześnie pojawia się obawa, że pies umrze

Beagle suka Pira

Pira była naprawdę wyjątkowa, a przede wszystkim najpiękniejsza na świecie. Ale to chyba każdy właściciel psa mówi o swoim psie. Moi rodzice kupili je, gdy byliśmy w wieku dojrzewania trzema córkami i nie mieliśmy zbyt wiele do delikatnej, harmonijnej formy komunikacji. Ten mały pies znowu obudził w nas kochającą stronę.
Ale z miłością przyszła obawa, że może umrzeć. W „okresie przed Pira” mój ojciec powiedział kiedyś, że jego kolega wyjechał na wakacje, aby towarzyszyć swojemu psu, gdy umierał. Wciąż się z tego śmialiśmy. Teraz możemy go zrozumieć.

„Trzeba doświadczyć relacji między człowiekiem a bestią, w przeciwnym razie ta jedność ze wszystkimi jej emocjami jest trudna do zrozumienia, a wielu z nich, oczywiście, mówi: Dlaczego opłakujesz zwierzęta, ale pozwalasz na złe traktowanie zwierząt? Różnica sprawia - mówi Claudia Pilatus.
Przez 13 lat Pira żyła i była bardzo sprawna, ale potem wszystko poszło szybko. Prawdopodobnie cierpiała na raka i poważnie zmniejszyła się w ciągu czterech tygodni. Nie mieszkałem z rodzicami - ale było dla mnie jasne, że muszę natychmiast wrócić do domu. Łzy napływają mi do oczu, gdy myślę o ostatnim uścisku.

„Jest tylko jedna wskazówka, kiedy pies umiera: Pozwól swojemu żalowi uciekać, nie wstydź się, nie zatrzymuj go. Jeśli chcesz płakać, płacz” - radzi Claudia Pilatus.
Jest kilka łez płynących. Ale to nie była jedyna rzecz, która mnie niepokoiła. Na przykład zarzucałem sobie, że płaczę znacznie mniej na pogrzebie mojego dziadka. Czy to nie obraza?
Claudia Pilatus: „Wielu odczuwa większy żal za swoje zwierzę niż za krewnego, co jest zrozumiałe, zależy to od stopnia bliskości, a gdybym miał niewielki kontakt ze krewnym, jego śmierć dotknie mnie mniej niż zwierzę domowe wokół mnie zawsze było dla mnie, związek z moim zwierzakiem jest zawsze pozytywny. ”

Jednak trudno mi było to zaakceptować przez pierwsze kilka lat. Wyrzuciłem wszystkie zdjęcia Piry, żeby szybciej o nich zapomnieć. Teraz ustawiłem jeszcze raz: po prostu do niego należy.

Możesz zobaczyć, jak najlepiej pożegnać ukochanego zwierzaka i towarzyszyć mu w powyższym filmie!