Nowe pragnienie na drutach
Dzianie jest duszne? Staromodny? Nudna? Z powodu. Od kilku lat w Europie i Ameryce Północnej rozprzestrzenia się nowy entuzjazm dziewiarski, zwłaszcza wśród młodych ludzi. Od lat 70. nie byli tak entuzjastyczni - i tak publiczni - dzianin. W Mediolanie i Paryżu Strickschick podbija haute couture, a nawet gwiazdy takie jak Kate Moss i Russell Crowe wiszą na igle.
Daniela Johannsenova (z prawej) w dziewiarstwie publicznym.
Nadal trudno jest pozbyć się zakurzonego obrazu na drutach. Młody człowiek dziergający skarpetę w autobusie jest dziś bardziej zauważalny niż punk przebity od góry do dołu. „Światowy Dzień Dziewiarstwa” ma to zmienić. „Chcemy pokazać ludziom, że dziewiarstwo nie jest już hobby dla emerytów” - mówi Daniela Johannsenova, która zorganizowała publiczne imprezy dziewiarskie w Kolonii po raz trzeci w tym roku.
Urodzony w USA
Dzień dziania został wynaleziony w 2005 roku przez 22-letniego Amerykanina. Danielle Landes z Kolorado zauważyła, jak wielu ludzi ukrywało się w domu z dzianinami. „Dzięki World Wide Knit In Public Day chciałem połączyć entuzjastów dzianiny i zachęcić ich do kontynuowania swojego hobby” - pisze Danielle na swojej stronie internetowej. Czy w parku, w metrze, czy w pubie, czy to w pojedynkę, czy w grupie - najważniejsze jest to, że świat może oglądać.
Nadchodzi pomysł. Każdego roku około 40 osób zbiera się w Kolonii, aby zrobić wszystko, co w ich mocy, w pracowni dzianin Danieli Johannsenovej. 31-latek zaczął robić na drutach małą dziewczynkę i nigdy się nie zatrzymał. Nawet w latach 90., kiedy dziewiarstwo było zupełnie nie na miejscu. A teraz jest zadowolona, że zainteresowanie wzrosło ponownie w ostatnich latach. Miesięczne kluby dziewiarskie są bardzo dobrze odwiedzane, sklepy rzemieślnicze odnotowują wzrost sprzedaży, a igły grzechotają częściej w szkołach. „O dziwo, zwłaszcza chłopcy są entuzjastycznie nastawieni do dziania” - mówi Daniela. Ale najpóźniej po szkole podstawowej najbardziej poszukiwało mniej kobiecego hobby. Mężczyźni nadal są wyjątkiem w kręgach dziewiarskich.
Młody, męski, dziwny
Jednym z nich jest Victor. 25-latek zaczął robić na drutach zaledwie kilka lat temu, ale od tego czasu prawie nie ma dnia bez sięgania po igły. Nawet w środku lata robi na drutach „ale oczywiście z lżejszych przędz, na przykład z bawełny”. Dla rdzennych Tajów, którzy mieszkają w Monachium od siedmiu lat i studiują politykę, Internet jest przede wszystkim odpowiedzialny za boom na drutach na igłę i przędzę. „Nie tylko znajdziesz w sieci nieskończoną liczbę instrukcji, ale także ludzi o podobnych poglądach, z którymi możesz rozmawiać o wzorach i materiałach”. Zwłaszcza Victor inspiruje liczne blogi na ten temat. „To fantastyczna sieć: bloger robi coś i umieszcza zdjęcie gotowego projektu w Internecie, inny knitter widzi wpis, tworzy wzór i umieszcza go na swoim blogu itd.” W ten sposób powstaje nieskończone źródło pomysłów.
Inspiracja poprzez blogi i podcasty
Przez ostatnie trzy lata Victor pisał swój własny blog pod pseudonimem Elemmaciltur, w którym regularnie publikuje swoje najnowsze prace z dzianiny; Szaliki, skarpety, rękawiczki, czapki, nawet bawarska tradycyjna kurtka, pracowity uczeń już dzianiny. Victor właśnie rozpoczął dzianinowy podcast z dwoma przyjaciółmi. „To bardzo ekscytujące”.
Daniela prowadzi również blog i dwa podcasty na drutach - i była bardzo zaskoczona, gdy Victor niedawno wszedł do jej sklepu. Do tej pory obaj znali się tylko w wirtualnym świecie. „Regularnie słucham podcastu Danieli, a kiedy byłem w Kolonii na weekend, musiałem po prostu się zatrzymać”, mówi Victor. Natychmiast zaczęli rozmawiać przez wiele godzin o najnowszych wełniach, wzorach i szumie w blogosferze. „Mój biedny towarzysz musiał słuchać tego wszystkiego - nie potrafi nawet zszyć” - śmieje się Victor.
Radość tworzenia
Jaka jest fascynacja kreatywnością przy użyciu igieł i wełny? „Podoba mi się fakt, że nie tylko spędzasz czas, ale produkujesz coś pożytecznego”, wyjaśnia Victor. „To wspaniałe uczucie robić coś własnymi rękami”. Daniela zgadza się. „Kiedyś miałem pracę w biurze, w której nigdy nie widziałem sukcesu mojej pracy” - mówi. „Kiedy robisz na drutach, widzisz, że coś rośnie i w końcu osiągasz wymierne rezultaty, co jest bardzo satysfakcjonujące”.
Podobnie jak Victor, Daniela wybrała język angielski na swój podcast Secret Knitting. Ponieważ większość entuzjastów dzianin nadal mieszka w Ameryce Północnej, Wielkiej Brytanii, Australii i Nowej Zelandii. Ale niemieckie dziewiarki rosną. W około 15 niemieckich miastach grupy zgromadziły się w sobotę, by rozbrzmiewać publicznością za pomocą igieł.Jeśli nie możesz znaleźć grupy w pobliżu, po prostu idź na ulicę. Victor spędził ostatni „Knit In Public Day” dziania w monachijskim ogródku piwnym. „To musiało wyglądać bardzo nietypowo - ja, mężczyzna, Azjatka, z moją dzianiną w dłoni” - wspomina Victor, śmiejąc się. „Niektórzy ludzie robili mi zdjęcia, co za zabawa!”
