Co stało się z Leo Monossonem?
Ulrich Tukur, aktor i muzyk, pyta: „Co stało się z najpopularniejszym piosenkarzem pop z okresu Weimaru, Leo Monosson, po tym, jak opuścił Niemcy w 1933 roku?”.
Ulrich Tukur jest szefem zespołu „Die Rhythmus Boys” i jednym z najbardziej znanych niemieckich aktorów. Z okazji dziesięcioletniej rocznicy służby komisarza Rosy Roth jest również jedną z gwiazd wraz z Iris Berben i Mario Adorfem: ZDF świętuje trzyczęściowy thriller „Rosa Roth - The Day Will Come”, 23, 25 i 28 kwietnia, 20:15 każdy
Drogi Ulrichu Tukurze, Muzycy, którzy chcą stać się legendą, albo umierają w pośpiechu narkotykowym, albo mogą zostać zastrzeleni. Innym bardzo popularnym artystą jest śmierć, jak powiedział Leo Monosson: „Syn berlińskiego banku Monosson & Levy położył serca wszystkim kobietom w wieku od 17 do 70 stóp, kiedy Leo Monosson śpiewał w ogrodzie na dachu berlińskiego KaDeWe. .. panie przestały się trzymać ”, mówi na przykład na okładce albumu„ Dajos Bela i jego orkiestra taneczna ”. I dalej: „Leo Monosson zmarł w 1976 roku w wieku 80 lat całkowicie pozbawiony środków do życia w domu opieki w Nowym Jorku”. Jedyną prawdą jest to, że Leo Monosson był bardzo poszukiwanym artystą. Pod pseudonimami Leo Moll, Leo Emm, Leo Frey, Leo Frank, Leo Mossner i Leo (n) Monosson przyniósł go do ponad 1400 nagrań.
Z takimi przebojami jak „Darling, moje serce przesyła mi pozdrowienia” miał także krótkie występy w filmach, na przykład w 1930 roku w „Trzech stacji benzynowej”. O jego pochodzeniu i życiu poza mikrofonami, ale nie było znanych pisemnych zapisów. Do tej pory! Skontaktowaliśmy się z Schallplatten-Verlag, niemieckim archiwum muzycznym, GEMA, Centralnym Archiwum Studiów nad Historią Żydów w Niemczech, Deutsche Kinemathek - Museum für Film und Fernsehen, Unis i wieloma innymi instytucjami. Wreszcie hamburski historyk Holger Martens podał kluczową wskazówkę: w Hamburgu spróbuje tego w Urzędzie ds. Zadośćuczynienia w Hamburgu. Teraz Monosson nie mieszkał w Hamburgu, ale w Berlinie. Ale jest tam podobny obiekt. „Państwowy Urząd ds. Cywilnych i Regulacyjnych, Departament I - Urząd ds. Wynagrodzeń” nazywa się tutaj i tak to wygląda. Z zewnątrz, jak gdyby czas lat 30-tych ustał. Wewnątrz pomieszczeń nadal zasługuje na nazwę „Amtsstube”: meble z okleiny sosnowej i tekturowe okładki aż po sufit. Włącznie z Aktem Leo Monossona! Ich wgląd jest wartościowy. Monosson złożył wniosek o odszkodowanie z powodu przymusowej emigracji i musiał złożyć liczne dokumenty. Między innymi krótkie CV, dokumenty dotyczące małżeństwa Monossona z jego drugą żoną, opis inwentarza jego 7-pokojowego mieszkania na Helmstedter Strasse w Berlin-Wilmersdorf, który musiał zrezygnować, raport z lotu, szczegóły spuścizny Monossona i jego akt zgonu. Po tym Leo Monosson zmarł w 1967 r. Z 69, a nie 1976 z 80 lat. I nie w Nowym Jorku, ale na Jamajce. Ponieważ ten sam adres jest nadal zarejestrowany jako mieszkający w Ardsley w stanie Nowy Jork, podobnie jak w 1952 r., Kiedy Monosson złożył wniosek o odszkodowanie w Berlinie, jest również mało prawdopodobne, aby Monosson mieszkał już w domu starców.
A co z „Berliner Bankierssohn”? Walter Weist z Berlina jest kolekcjonerem nagrań szelakowych i wkrótce wyda dyskografię o Leo Monossonie. W poszukiwaniu pochodzenia Monossons Walter Weist przeszedł wszystkie berlińskie książki adresowe z 1882 roku. Właściciel banku nie był wśród nich. Dlaczego berliński bankier miałby urodzić syna w Rosji i chodzić tam do szkoły?
Z akt Monossona w berlińskim urzędzie odszkodowawczym czytamy dalej: Leo Monosson urodził się 7 grudnia 1897 r. W Moskwie, gdzie również ukończył szkołę średnią. W 1918 r. Uciekł do Warszawy, Paryża i Wiednia, studiował muzykę, zwłaszcza śpiew. Od 1923 roku Monosson mieszkał w Berlinie i rozwijał swoją karierę wokalną, nagradzał aktorów filmowych, którzy nie mogli śpiewać, jego głos i wreszcie pojawił się nawet śpiewając w filmach. W 1932 roku, kiedy Monosson ożenił się z 14-letnią aspirującą fotografką Stephanie Arnsdorff, był już sławnym piosenkarzem. Później zrobił też spadkobiercę Stephanie. Z odpowiedniego dokumentu wynika, że była już jego drugą żoną i że z jej pierwszego małżeństwa było dwoje dzieci. Wydawcy muzyczni byli zakazani po przejęciu władzy partii nazistowskiej, aby zaangażować go jako Żyda. Został zmuszony do emigracji do Francji. Po inwazji Niemców we Francji w 1941 r. Trwała w Hiszpanii w Stanach Zjednoczonych. Tam Monosson pracował jako pracownik. Jego sławny głos milczał.Monosson wyjaśnia w swoim pliku: „Nigdy nie udało mi się zarobić pieniędzy śpiewając po 1933 roku. Mój styl prezentacji został rozwinięty przez niemiecką kulturę i gdzie indziej dziwny i niepopularny”.
Drogi Ulrichu Tukur, Mamy nadzieję, że możemy ci pomóc - i że ty i twój zespół utrzymacie w pamięci pamięć Leo Monossona. Twoja ChroniquesDuVasteMonde
Postscriptum I to właśnie mówi Ulrich Tukur o tej historii: „Jestem pod wielkim wrażeniem poświęcenia redaktorów ChroniquesDuVasteMonde.” W końcu ktoś przyniósł światło w ciemność. ”
