ABC uczuć: nienawiść

Jako nienawiść do jednostki zawsze rodzę się z destrukcyjnej sytuacji, przeważnie z traumatycznej przemocy lub separacji i doświadczania strat, które przytłoczyły ludzi. Kiedy ludzie nie są w stanie uciec przed bezradną sytuacją, ukryć się lub walczyć z groźbami bez możliwości zmiany sytuacji, może dojść do destrukcyjnej nienawiści. Ta nienawiść chce zniszczyć źródło uczuć bezsilności i często niszczy osobowość nienawiści.

O tak, mogę: zniszczyć ludzi, których schwytam! Jestem twardy i trwały. To, co mam dobre i użyteczne we mnie, jest zazwyczaj tylko krótko po moim urodzeniu, kiedy zmieniam się w samoobronę przed przytłaczającym. Ale im dłużej jestem aktywny, tym bardziej tracę z oczu ten aspekt. Odżywiam się, jestem samowystarczalny, zmieniam swoje cele, biję się - iw końcu niszczę ludzi, których pochwyciłem, pożerając ich, niszcząc ich całe życie i wykorzystując wszystkie swoje moce. Zawsze jestem silniejszy od jej innych uczuć, jeśli nie jestem zatrzymany.

Najgorsze jest to, że nienawidzę zbiorowej nienawiści. Kiedy łączę siły z innymi nienawistnikami, stajemy się hordą, której przemoc nie zna granic. Bez względu na to, czy wściekamy się na cudzoziemców, kobiety, Żydów itd. Możemy zostać powstrzymani tylko przez przeciwdziałanie przemocy.

Obawiam się, że nie jestem pewien. Myślę, że nie znam żadnego strachu. Przede wszystkim nie boję się rozumu. Rozsądne argumenty bawią mnie i pobudzają. Nie potrzebuję żadnych argumentów, potrzebuję tylko ofiar. Jako zbiorowa nienawiść obawiam się tylko kontr-przemocy, policji, konsekwentnego oporu lub solidarności itd. Ale słabnie, gdy ludzie, których okupuję, są pozbawieni swoich przywódców.

Nawet jako indywidualna nienawiść nie podoba mi się, gdy jestem zatrzymany. Czasami zatrzymuje mnie, gdy ktoś mnie nazywa, czym jestem. Często jednak potrzeba więcej. To mnie niepokoi, kiedy konfrontuję się z tym, jak niszczę ludzi, których biorę. Nienawidzę wracać do moich narodzin, do bezsilnych doświadczeń, które doprowadziły mnie do świata. Tylko nielicznym udaje mi się do tego wrócić, bo wtedy zniknęłabym i dlatego opieram się wszystkim, co mam ze wszystkim. Boję się terapeutów.

Jeśli uczucia mogłyby mówić ... z powrotem do wywiadu