„Weightless” Ildikó von Kürthy: Leseprobe
Biologiczny zegar Ildikó autorstwa powieściopisarki Kürthy'ego, Marie, tyka jak pełny wybuchowy pakiet. Jakby tego było mało, poproś rodziców o świąteczny obiad. Przy stole: brat Marii Dietmar. I jego żona, supermama.
Muszę to powiedzieć w ten sposób: Moje jajniki opróżniają się tak szybko jak stoły na śmieci w pobliżu Karstadt wkrótce po Bożym Narodzeniu. Miesiąc po miesiącu moje krzepkie ciało przeskakuje jajko, które nie jest używane. To zdecydowanie najwyższy czas! W pewnym momencie nie jest to zegar biologiczny, który tyka delikatnie w tobie, ale pełnowartościowy pakiet wybuchowy z zapalnikiem czasowym, ustawiony na twoje czterdzieste urodziny. Jako kobieta dziwnie wątpisz, czy życie będzie kontynuowane po tej magicznej dacie. Jakby z powodu katastrofy reaktora w Czarnobylu w twoim ciele macica staje się skażonym grzybem, twoja tkanka łączna pada martwa, a twoja atrakcyjność seksualna spada na jej elementarne cząstki.
Przesadzam? Nie. To jest powód, dla którego kobiety często żenią się z mężczyznami w tym niepewnym życiu, z którym nie mieli nawet lunchu. Albo, wzloty, niechcący zajdą w ciążę, chociaż zapobieganie w ciągu ostatnich 25 lat zawsze działało bezsilnie. Nagle wszystko musi iść bardzo szybko, a producent musi przyjść. Może to być pracownik stacji benzynowej, kelner ulubionej restauracji lub ktoś, kogo nawet nie znasz.
„Mariechen, mimo wszystko zrobiłeś miłą karierę. Co powstrzymuje cię od małżeństwa i posiadania dzieci? ”
Tak powiedział mój ojciec Wigilia. Jak nienawidzę tego perfidnego używania Plurals! Dzieci! Kilka z nich !! Fuj !!! Służy to jedynie zwiększeniu ciśnienia. Umieścić mój zegar biologiczny przed megafonem, aby zorientowana na karierę kobieta w końcu usłyszała tykanie.
Na następnej stronie: Żadne dziecko? Złą matką!
Ale słyszę to. W każdym razie i każdego dnia. Cholerna biologia! To przedwczesne zjawisko wczesnej płodności, które nie pasuje do życia współczesnych kobiet. Ale czy to nie przypadek, że biologia stopniowo dostosowuje się do zmieniających się okoliczności? Czy wciąż jesteśmy włochaci? Czytałem, że nasz mały palec u nogi nie ma już funkcji biologicznej i dlatego zniknie za kilkaset tysięcy lat. Coś podobnego musiałoby być prawdą dla kobiecych złogów tłuszczu, a także dla kruchego paznokcia, kobiet, które jeepują na zakupy, i mężczyzn, którzy chodzą z plecakiem w biurze, prawda? Cholera, biologia jest tak śmiesznie beztroska, że to żart. Ale jestem absolutnie pewien, że ewolucja będzie zrozumiała i że faza płodności kobiet będzie znacznie przedłużona. Pozostało mi tylko pół miliona lat.
Rany, już czuję się jak matka krukabez posiadania dzieci. Dzieci! Teraz mówię to sam, ta groźna liczba mnoga. Jakbym miał jeszcze czas, żeby zdobyć kilka. Od trzydziestu pięciu lat liczysz się na nosicieli. Od wieku trzydziestu ośmiu lat prawdopodobieństwo zajścia w ciążę jest tak wysokie, jak znalezienie żyletki w spaghetti bolognese.
A ja? Będę czterdzieści w niecały rok! I patrząc na zmarszczki wokół oczu, naprawdę nie chcę wiedzieć, jak wygląda moja macica.
„Wszystko w porządku”, mój ginekolog powiedział podczas mojej ostatniej wizyty. „Nie ma nic złego w byciu w ciąży, oczywiście z wyjątkiem pigułki”. Inny, który uważa, że powinien mi subtelnie wskazać, że pociąg wkrótce wyruszy do nuklearnej rodziny. Ale co, jeśli nie chcę siedzieć w pociągu, ale po prostu wsiąść, żeby go nie przegapić?
Na następnej stronie: Mutacja do „Papabär”
Mój ojciec spojrzał na mnie ze smutkiem nad wielką świąteczną torebką i powiedział: „To przyniosło nam emancypację: nowoczesne kobiety, które są zbyt szczęśliwe, by mieć dzieci”. Potrząsnął głową z dezaprobatą. Moim największym zmartwieniem było to, że nawet moja szwagierka Katrin skomentuje ten temat. Ku zadowoleniu moich rodziców urodziła dwójkę dzieci, Justusa i Lenę, mojemu bratu Dietmarowi, w rozsądnej edukacyjnie odległości 3,2 roku. Tak więc absolutnie należało się obawiać, że Katrin poczuje się wezwana do oddzielenia kilku zdań eksperckich na temat „Samorealizacji kobiet w ogóle i prawa urodzin mojej siostry Marie w szczególności”.
Oczyszczenie gardła nauczycielki w szkole podstawowej wzbudziło już moje pragnienie morderstwa. „Naprawdę nie chcę ingerować w twoje życie, Rosemarie”, zaczęła swoje przemówienie. I właśnie dlatego, że Wigilia była i moja mama siedziała przy stole, nie przeszkadzałem jej na miejscu słowami: „Więc niech tak będzie, super złośliwy Arschkrampe! Kobiety takie jak ty są właśnie powodem, dla którego kobiety takie jak ja nie przejmują się Nawet w Wigilię nosisz ubrania, które możesz nazwać „praktycznymi”. Słyszałeś o sznurowanych butach z antypoślizgową podeszwą, które sprawiają, że stopa jest niezdarna? ważne, jak wyglądają twoje dzieci, dlaczego nie zadzwoniłeś do mojego brata Dietmara po pierwszej ciąży i dlaczego zawsze przynosisz Lenę do telefonu, kiedy chcę porozmawiać z moim bratem? ”Leni, kolej ciotki Marii Tak, kto tam jest, czy jest ciocia Marie Dadadada, tak, przez telefon, ty mały Schnuppischnuppi, kto tam jest, tak, Tantitantitanti! Godziny mojego życia, w których muszę trzymać słuchawkę do ucha, z której wydobywają się tylko dziwne trzaski i bulgotanie, a twoje przenikliwe okrzyki przychodzą. Twoja córka nie może jeszcze mówić, więc dlaczego miałaby rozmawiać przez telefon?
Oczywiście nie powiedziałem tego wszystkiego. Mam prawie czterdzieści lat. Odchyliłem się do tyłu, wywołałem łagodny uśmiech na twarzy i poczułem się całkowicie dorosły.
Na następnej stronie: „Nie jest heroiczną czynnością sprzedawanie pigułki”
„Wiesz, Marie, samorealizacja może mieć swój urokale na dłuższą metę cię nie zadowoli. Kto stawia swój własny egoizm ponad wszystkim, nigdy nie będzie naprawdę szczęśliwy. To właśnie poświęcenia, które czynisz dla swojej rodziny, naprawdę cię zadowolą - powiedziała Katrin.
Złożyłem ręce pod stołem, żeby przypadkowo nie chwycili noża w niestrzeżonym momencie. „A z jakiego odrywanego kalendarza masz te mądrości, droga Katrin, iz jakich poświęceń mówisz w swojej sprawie?” Po prostu nie mogłem na to poradzić, ponieważ Katrin dotknęła bolącego miejsca. I nie lubię zostawiać moich obolałych punktów z ludźmi, których nie lubię.
Gdybym tylko był przekonany, że możesz szczęśliwie pozostać bezdzietnya nie w wieku pięćdziesięciu lat - kiedy ostatnie jajko zdecydowanie przeszło nad Wupperem - zauważa, że popełniłeś makabryczny błąd. W tej chwili nie tęsknię za dzieckiem. Ale jak to będzie, gdy w najbliższej przyszłości będzie za późno?
„Wiesz dokładnie, że wyrzekłem się własnej kariery„Aby dać Justusowi i Lenie miłe dzieciństwo” - powiedziała Katrin - „Zaszłaś w ciążę w pierwszym roku pracy swojego szefa. Nie ma sztuki poświęcać, jeśli nie masz nic do poświęcenia. Nie jest sztuką rezygnować z kariery, jeśli masz pracę, która nie jest dla ciebie ważna. Sprzedaż pigułki nie jest heroiczną czynnością, jeśli masz dobrze opłacanego mężczyznę, mieszkanie i dedykowaną babcię. Dlaczego nie zaczniesz od nowa, aby zarobić własne pieniądze i zrobić karierę? Nikt cię już nie zatrzymuje. Lena ma trzy lata, Justus sześć. O ile wiem, odstawiłeś od piersi.
Na następnej stronie: historie z sali porodowej? Ciesz się posiłkiem!
„Marie, błagam cię, Katrin wcale nie musi pracować”Teraz mój brat Dietmar wtrącił się w nieprzyjemną rozmowę. Myślałem, że nie słyszałem dobrze. „Nie jest konieczne, ale musisz pracować? Moje kondolencje, tato niedźwiedzie”.
„Typowe”, syknęła Katrin, „nie mam pojęcia, ale rób ironiczne komentarze, dzieci potrzebują niezawodnego domu i opieki wspierającej, ale nie masz pojęcia, co bogowie zastanawiają, czy to kobieta daje życie i rodzi się był najlepszym momentem w moim życiu! ”
Pamiętałem wszystkie przerażające historie narodzinmatki lubią mówić bez pytania, często podczas pysznego posiłku. Tak jak oddany raport starego wuja na froncie, niewoli i więcej niż amputowanych kończyn, matki z dumą i żywo przedstawiają narodziny epiziotomii i kleszczy.
W jednym znieczulenie nie działało. Jedno dostało cesarskie cięcie po 48 godzinach porodu. Jeden z nich opowiedział bardzo szczegółowo, że jeszcze dwa lata po urodzeniu nadal nietrzyma moczu i może siedzieć tylko na miękkich gumowych piłkach. Skończyła swoją niemile widzianą mowę zdaniem: „Po dwudziestu godzinach przyssawka była objawieniem, chociaż myślałem, że mnie rozerwała”. Potem powiedziała głupie standardowe zdanie: „Ale w chwili, gdy trzymasz dziecko w ramionach, zapominasz o wszystkim”. - „No cóż - powiedziałem ponuro - gdybyś zapomniał o wszystkim, z trudem zepsułbyś mi apetyt na piętnaście minut”. „Czy ktoś jeszcze puree?” Słuchałem desperacji mojej matki.
nieważki Ildikó von Kürthy 256 stron 17,90 € Wunderlich
