Dlaczego triathlon jest nagle tak popularny?

ChroniquesDuVasteMonde: Jak to jest, że triathlon jest tak popularny?

Sebastian Zeller: Trend związany jest z indywidualizacją w naszym społeczeństwie. W triathlonie nie musisz polegać na ustalonym czasie szkolenia, jak wiesz o sportach zespołowych, to często nie działa już w wielu zawodach i przy rosnącej gęstości pracy. W naszym szybko zmieniającym się społeczeństwie wiele osób szuka równowagi w życiu codziennym, chce odkryć swoje granice i zrobić coś dla swojego zdrowia. Triathlon to doskonały trening całego ciała, wzmacnia układ sercowo-naczyniowy, przyspiesza metabolizm i zmniejsza stres.

Czy to nie wystarczy, jeśli tylko pójdę?

Podczas biegu trenujesz głównie dolną połowę ciała, obciążenie struktur pasywnych, takich jak ścięgna, więzadła i stawy, jest świetne. Ogranicza to zakres szkolenia. Ze względu na różnorodność trzech dyscyplin, triathloniści mogą zawsze i szczególnie trenować dłużej, więc czasami można skompensować kontuzję biegową spowodowaną jazdą na rowerze lub pływaniem.

Triathloniści mają reputację zwariowanych i masochistycznych: samotnych wojowników z pasją do sportu ...

Są triatloniści, którzy trenują uparcie nawet w wietrze, deszczu i bólu. Niewielu przesadza i zaniedbuje inne obszary życia. Większość sportowców, których znam, ale motywowała do zabawy w sporcie. Cieszą się treningiem w przyrodzie i ludźmi o podobnych poglądach. Badanie wykazało, że typowy triathlonista ma od 30 do 50 lat, mężczyzna, wykształcenie i zamożność. Ale kobiety rosną, widać to w klubach.

28-letni naukowiec sportowy kieruje bazą triathlonową na niemieckim uniwersytecie sportowym w Kolonii. Od ośmiu lat robi triathlon - nie ma tutaj ulubionej dyscypliny.

Dlaczego niewielu ludzi rozpoczyna triathlon do połowy życia?

W miarę jak dzieci stają się większe i potrzebujesz nowej pracy, triathlon jest bardzo popularny wśród początkujących. Możesz wypuścić parę, jest to świetna równowaga w stosunku do rodziny i pracy, ponieważ to działa i oczyszcza głowę.

Czy to może ucieczka od stresującego życia codziennego?

Oczywiście może to być także oznaką kryzysu w średnim wieku, zgodnie z mottem: Potrzebuję go teraz dla mnie. Z pewnością są sportowcy, którzy zaniedbali lub nawet zakończyli swój związek poprzez triathlon.

Spędzasz dużo czasu trenując trzy sporty. Czy to nie jest automatycznie relacja i rodzina wroga?

Większość triatlonistów potrafi ocenić, ile czasu powinni zainwestować w sport, aby utrzymać równowagę między sportem a rodziną. Musisz zaplanować trening, aby pasował do Twojego życia, na przykład pływanie wczesnym rankiem przed pracą lub bieganiem podczas przerwy na lunch. Potem przychodzisz do domu zrelaksowany i w lepszym nastroju, to także korzyść dla partnera lub dzieci. Znam jednak sportowców, którzy mówią: nie chcę dzieci, po prostu chcę mojej pracy i mojego triathlonu. Znam sportowców, którzy są całkowicie zagubieni w sporcie.

Jak możesz to powiedzieć?

Mój przyjaciel ożenił się w zeszłym roku. Trzy tygodnie temu zapytałem ją, jakie będą przygotowania do nadchodzącego wydarzenia. Spojrzała na mnie z oburzeniem i powiedziała: „Wiesz, że jestem zraniona, nie mogę teraz ćwiczyć”. Miałem na myśli ślub! Jeśli myślisz o sporcie, materiale i występie, powinieneś zadać sobie pytanie, czy triathlon nadal jest fajny i czy nie stracisz z oczu generała, zabawy ze sportu i reszty życia ma.

A potem?

Jeśli tak, jest tylko jedna rzecz: porozmawiaj o tym, drastycznie zredukuj szkolenia, a przede wszystkim postaw na pierwszy plan.

Dlaczego uzależniający potencjał jest tak wielki w triathlonie?

Dzięki trzem sportom możesz osiągnąć bardzo wysoki zakres treningów, ponieważ ładujesz ciało inaczej. Po prostu znowu chodzisz pływać lub jeździsz na rowerze dłużej, ale nie działa to podczas biegu, w pewnym momencie jest zbyt stresujące. Wiedza odgrywa również rolę dla wielu triathlonistów, możesz czytać w książkach i forach internetowych na temat materiałów, żywienia i teorii treningu.

Mówiąc o sprzęcie: czego właściwie potrzebujesz?

Niewiele: strój kąpielowy, rower szosowy, buty do biegania, szorty i koszulka. To wystarczy, aby zmierzyć się z triathlonem Jedermann, i to jest jeden z najlepszych sposobów na rozpoczęcie i nie skok na dystans olimpijski. Jeśli masz ochotę na więcej, warto kupić rower szosowy. Zwłaszcza pozycja siedząca odgrywa tutaj dużą rolę, dla kobiet są specjalne ramki. Najlepszy sposób na uzyskanie porady od dealera.Kombinezony neoprenowe nie powinny lepiej zamawiać w Internecie, ale spróbuj wcześniej, są regularne pływanie testowe.

Jak długo muszę przygotować się jako początkujący na dystans krajowy?

To zależy od tego, jak bardzo pasujesz. Jeśli zaczniesz ponownie ćwiczyć po długiej przerwie, ważne jest, aby mieć sportowe badanie EKG z EKG wysiłkowym i powtarzać je co dwa lata. Znowu pojawia się w triathlonie na śmierć, ponieważ ludzie przeładowują się podczas treningu lub zawodów, być może nawet przynoszą poprzednie obrażenia, nic nie wiedzą. Półroczne szkolenie przygotowawcze ma sens, wystarczy ćwiczyć każdą dyscyplinę raz w tygodniu.

Jak najlepiej trenować?

Na początku utrzymuj ją w spokojnym tempie, aż osiągniesz 1,5-krotność dystansu konkurencji. Absolutnie powinieneś pływać przed przyzwyczajeniem się do nawyku w jeziorze i trenować przejście z jazdy na rowerze do biegania.

A jeśli chcę więcej?

Wtedy przydatny jest profesjonalny akompaniament. Trenerzy klubu są dobrze wyszkoleni, unikacie typowych błędów początkujących. W przypadku pływania większość początkujących ma problemy, a indywidualne lekcje mogą być przydatne. Z odległości do dystansu olimpijskiego powinieneś zaplanować co najmniej pół roku. Moja rada: w pierwszym roku wybierz trzy konkursy Everyman, w następnym roku dystans olimpijski. Najczęstszym błędem jest zbyt szybkie wybieranie zbyt dużych odległości.

Rekordzista świata Ironman Chrissie Wellington powiedział kiedyś: „Ironman ekscytuje jak żaden inny sport, zmieniając życie”. Dlaczego?

Stajesz przy Ironmanie rano na linii startu i nie masz na myśli toru, odległości są tak niewyobrażalnie długie. Pływasz, jeździsz na rowerze i myślisz w pewnym momencie: Ojej, nawet nie zrobiłem połowy! Czasami głowa jest pusta, a potem znów pojawiają się myśli, że nie ma wieczności. Istnieją kryzysy, które musisz pokonać, na przykład, jeśli nie zjadłeś wystarczająco dużo. To nie jest dobre, ale musisz iść dalej. Po przybyciu na metę nie rozumiesz, co właśnie zrobiłeś. Potem powoli pojawia się niesamowite uczucie szczęścia. Odważa się robić więcej w życiu, bo wiadomo: jestem odporny. Co powinien mnie teraz potrząsnąć?