Przepisy na dzikiego łososia dla Ciebie

Wschód słońca na wybrzeżu południowej Alaski. Latem poruszają się tu ogromne roje łososia

Jest słoneczny, bezwietrzny sierpniowy poranek na wybrzeżu południowo-wschodniej Alaski. Powietrze jest czyste, niebo świeci na niebiesko. Tysiące dzikich łososi zebrało się w Taku Inlet, fiordzie wyłożonym górskimi lasami, gdzie rzeka Taku wpada do Oceanu Spokojnego. Ich srebrzyste plecy migoczą pod powierzchnią wody. Od czasu do czasu wspaniała ryba wyskakuje z oceanu, próbuje piruetu, zawodzi - i klaszcze w wodę. Mewy pędzą krzycząc w punkcie uderzenia.

Każdego roku od czerwca ogromne roje łososia zmierzają w stronę wybrzeży Alaski. Twoim celem są ujścia rzek. Tam, gdzie miesza się świeża i słona woda, zbierają się zwierzęta. Gdy ich skrzela przyzwyczajają się do słodkiej wody, zaczynają wspinać się po rzekach. Aż do punktu w górnym biegu, gdzie trzy lub pięć lat temu wykluły się z jaja, a później wyemigrowały do morza. Dokładnie tam będą się pojawiać. A potem umrzyj.

Aby przejść swoją podróż, łosoś został wypchany na Pacyfiku. Ponieważ po powrocie nie będą już nic jeść i schudną. Dlatego też profesjonalni rybacy lubią odwiedzać fiordy wokół ujść rzek, aby złapać świetnych facetów, o ile nadal są świetnymi facetami.

Wlot Taku jest jednym z nich. A dzisiaj jest idealny dzień. Idealny dla rybaków, idealny również dla Sissi Babich i jej firmy z kawiorami z łososia w pobliskim Juneau, w której wykorzystuje się tylko codziennie świeżą ikrę. A może to stracony dzień. To zależy od pojedynczego faksu. Ten faks przychodzi raz w tygodniu, w razie potrzeby częściej, od Fish & Game Fisheries Authority w amerykańskim stanie Alaska. Informuje upoważnionych zawodowych rybaków, gdzie, jak długo i jaką metodą mogą łowić ryby. Czasami mówi im także, że nie wolno im w ogóle łowić w niektórych obszarach.

Duże części Alaski są czystą dzikością. Drogi, szyny lub linie trudno dostrzec w tym kraju

Wolność. Niepodległości. Warunki te wypadają, gdy pytasz profesjonalnego rybaka na Alasce, co kocha w swojej pracy. A jednak żaden z nich nie akceptuje wrażliwych ograniczeń. Ponieważ trzecim gwarantowanym słowem jest słowo „trwałość”. Sustainability. Na Alasce to nie jest modne słowo. Po prostu Alaska, której gubernator Sarah Palin zaprzecza wpływowi człowieka na zmiany klimatyczne, po prostu od dziesięcioleci zapewnia Alasce konsekwentną politykę ekologiczną dla zachowania bogactwa ryb.

Przy każdej rzece w kraju (są one ponumerowane) członkowie personelu Fish & Game siedzą latem i rejestrują powracającego łososia. Każdy statek musi codziennie zgłaszać połowy (i przyłowy), a każdy kupujący musi zgłosić zakupioną rybę. Fish & Game pobiera próbki żywności do fabryk, monitoruje statki rybackie, wysyła sondy na dno morza i biologów na tarliska. Jeśli w rzece jest za mało łososi, zimą zamarza zbyt wiele jaj, czy roje są mniejsze niż się spodziewano, czy też nie ma innych danych, rybołówstwo na tym obszarze jest ograniczone. „Każdy, kto tu łowi, musi rezerwować na takie przypadki”, mówi David Bedford, szef agencji z siedzibą w Juneau, „w przeciwnym razie zbankrutuje”. Może mógłbyś mieć to wszystko łatwiej, gdybyś hodował łososia. Ale to jest zabronione. I nic nie czyni agresywnego, nerwowego rybaka bardziej agresywnym niż ten temat.

Sitka, ładne miasto w imponującej górskiej scenerii południowej Alaski. Prawie każdy mieszka tutaj z łososia

Hodowla łososia jest następnie poddawana fumigacji, zmniejsza różnorodność genetyczną, obniża jakość mięsa, zanieczyszcza czyste wody Alaski i zakłóca ekosystem. Innym powodem jest to, że połowy na otwartym morzu są tradycyjnym źródłem utrzymania dla dużej części ludności Alaski. I oznacza wyjątkowy styl życia, ponieważ jest możliwy tylko na dzikiej północy USA. Alaska nie tylko chroni swoją dziewiczą naturę swoimi politykami. Ale także jego kultura. „Moje życie byłoby inne bez tej polityki”, mówi Sissi Babich, producent kawioru. Jej biografia jest tak ściśle spleciona z naturą, jak gdzie indziej na świecie, życie ludzi z dużą firmą.

Przez wiele lat Sissi Babich łapała nawet łososia dzikiego, w tym bardzo rzadkiego łososia królewskiego

Uwielbiałem życie rybackie, pustynię i odosobnienie Alaski.

Podobnie jak wielu innych, 57-latek nie pochodzi z Alaski. Jest Austriaczką, dorastała w Klein Walsertal. W wieku 22 lat odwiedziła przyjaciół w stanie Waszyngton i zakochała się w młodym rybaku z łososia, który co roku przeprowadzał się na Alaskę. Oboje pobrali się. A Sissi, która nigdy wcześniej nie była na statku pełnomorskim, towarzyszyła mężowi.

„Uwielbiałem życie rybackie, koleżeństwo z innymi rybakami, pustynię i odosobnienie Alaski” - mówi. „Burzliwe dni na morzu zmieniały się w spokojnych czasach kotwicy, gdzieś w samotnej zatoce, z dala od hałaśliwego świata autostrad i centrów handlowych.” Nasze społeczeństwo było niedźwiedziami i wielorybami, a kiedy zarobiliśmy wystarczająco dużo pieniędzy, polecieliśmy mój dom na narty. ”

Ale małżeństwo pękło, a Sissi nagle stanęła przed niczym. „Mogłem wtedy wrócić do Austrii”, mówi. „Ale nie wyobrażam sobie życia bez tej natury tutaj”. Sissi kupiła na kredyt - licencję połowową dla południowo-wschodniej Alaski i statku, i zaczęła łapać nawet łososia. „Myślałem, że wiem o tym wszystko, ale nic nie wiedziałem” - mówi. „Nie w jaki sposób zwierzęta reagują na prąd, wiatr i ciepło, a nie jak rozpoznać dobre łowisko”.

Latem i jesienią wspólny obraz: nosi na połowu łososia. Zwierzęta jedzą zimowy bekon

Złapała zdecydowanie za mało. Ale miała szczęście. Pozostali rybacy, wszyscy twardziele, wzięli „dziewczynę” pod swoje skrzydła. Wieczorem przykucnęła przy nich w pubie i po kilku piwach ujawniła swoje tajemnice. Sissi szybko się nauczyła. I dobrze zarobiłem teraz. Hodowla łososia z Norwegii i Chile pojawiła się na rynku do końca lat 80-tych. „Ludzie kupowali to jak szalone”, mówi Sissi, „a ceny gwałtownie spadły”.

Podczas swoich podróży do Europy zdała sobie sprawę, że jest teraz kawior z łososia jako przysmak. „My, rybacy, zawsze rzucaliśmy ikrę do morza” - śmieje się. Już nie. Wraz z drugim mężem Günterem, Niemcem z Oberstdorfu, założyła Northern Keta Caviar Co. i rozpoczęła produkcję wysokiej jakości kawioru z ikry łososia keta (jednego z pięciu gatunków dzikiego łososia z Pacyfiku).

Tymczasem dla Sissi pracuje ponad 30 rybaków, w tym jej mąż. Ponieważ ma sukces. Ich kawior jest sprzedawany na całym świecie, a także dziki łosoś, który Sissi handluje, ponownie osiąga dobre ceny na rynku światowym. Coraz więcej ludzi chce mieć żywność bez pozostałości i produkowaną w sposób zrównoważony. Sissi naprawdę może to teraz obsługiwać. Czasami prawie nie radzi sobie z produkcją. Ponieważ wciąż są, w tych dniach, kiedy nic nie przychodzi. „I tak powinno pozostać” - mówi Sissi. „Ponieważ od tego zależy nasza przyszłość”.