kortyzon
Według sondażu przeprowadzonego na niemieckiej skórze i pomocy alergicznej, 84 procent respondentów uznało kortyzon szczególnie za silne skutki uboczne, 48 procent wolałoby zrezygnować z tego leku nawet w ostrych przypadkach. Nierzadko unika niepokoju mózgowego znaczącą, czasem nawet ratującą życie terapią.
Nie zawsze tak było. Gdy pierwszy pacjent otrzymał kortyzon prawie pięćdziesiąt lat temu, wielu uważało to za panaceum. Nowy lek pomógł osobom cierpiącym na reumatyzm bez wysiłku odskoczyć. Potem nastąpiła prawdziwa euforia kortyzonu. Wkrótce jednak okazało się, że kortyzon również spowodował wiele uszkodzeń. Ci, którzy chcieli skorzystać z pozytywnych cech, musieli oczywiście zaakceptować znaczne skutki uboczne.
Tymczasem metody profesjonalistów medycznych stają się coraz bardziej wyrafinowane. Możesz precyzyjnie dostroić dawkę u pacjentów, a co najmniej zmniejszyć skutki uboczne. Nowe koncepcje leczenia i preparaty umożliwiają również bardziej ukierunkowane stosowanie. W kremach i maściach kortyzon jest obecnie dostępny nawet bez recepty na krótkoterminowe zastosowania.
Co to jest kortyzon?
Kortyzon jest ważnym endogennym hormonem wytwarzanym w nadnerczu. Reguluje części metabolizmu. Ponieważ kortyzon jest potrzebny przede wszystkim jako reakcja organizmu na stres zewnętrzny, nazywany jest również hormonem stresu.
Jak działa kortyzon?
Kortyzon zwalcza stany zapalne, bez względu na to, gdzie się znajdują. Jednak nie goi się, ale uspokaja objawy. Żaden inny lek nie łagodzi wewnętrznych i zewnętrznych objawów zapalenia, takich jak zaczerwienienie i ból tak szybko, jak ten lek. Hamuje także nadmierne reakcje układu odpornościowego i sprawia, że działania obronne organizmu - które mogą być również ukierunkowane na jego własną tkankę - są mniej agresywne. Kortyzon zmniejsza liczbę komórek zapalnych w miejscu działania. Tak więc ogniska zapalne są ograniczone, dolegliwości takie jak swędzenie, krosty, wyprysk ustępują.
W jakich chorobach przepisywany jest kortyzon?
Choroby przewlekłe, związane między innymi z reakcjami zapalnymi, leczone są kortyzonem. Chociaż stany zapalne nie są przyczynami, ale tylko współistnieją z chorobami, mogą powodować nieodwracalne uszkodzenia narządów i tkanek. Dotyczy to osób cierpiących na alergie, astmę, reumatyzm zapalny, przewlekłe zapalenie jelit lub atopowe zapalenie skóry. Szczegółowe informacje na temat kortyzonu w leczeniu reumatyzmu w reumatyzmie online.
W przypadku wielu chorób przewlekłych przyczyny są nieznane. Dlatego nie ma terapii ani leków, które mogłyby rozwiązać problem. W takich przypadkach czasami wymagana jest trwająca całe życie terapia kortyzonem, ponieważ niebezpieczne reakcje zapalne pojawiają się ponownie, gdy tylko lek zostanie przerwany.
Jakie szkodliwe skutki uboczne mogą wystąpić?
Ci, którzy słyszą słowo kortyzon, początkowo myślą o skutkach ubocznych, takich jak spuchnięte twarze księżyca. Czasami pojawiają się na początku leczenia za pomocą tabletek lub strzykawek z dużą dawką, ale znikają ponownie, gdy tylko dawka jest wystarczająco obniżona.
Tylko wtedy, gdy używa się zbyt długiego i zbyt dużego kortyzonu, wywołane w ten sposób reakcje metaboliczne powodują trwałe uszkodzenie. Na przykład pod wpływem kortyzonu rozwija się osteoporoza, termin odwapnienia kości lub cienka skóra pergaminu. Inne możliwe niepożądane efekty obejmują zwiększenie masy ciała, zwiększenie ciśnienia krwi, kortyzon u dzieci może hamować wzrost długości. Możliwy jest również wpływ na psychikę, zwłaszcza w wyższych stężeniach, mogą wystąpić nastroje euforyczne oraz depresja. To może brzmieć przerażająco, ale nie panikuj, jeśli masz leczenie kortyzonem. Ponieważ takich poważnych skutków ubocznych można dziś w większości uniknąć. Niemniej jednak należy najpierw wypróbować go w wielu chorobach za pomocą łagodnych metod naturopatii.
Dlaczego skutki uboczne nie są dziś tak złe?
Wcześniejsze terapie kortyzonem przypominały bombardowanie dział. W międzyczasie lekarze opracowali precyzyjne procedury, dzięki którym mogą celować w ogniska zapalne w bardziej ukierunkowany sposób. Efekty uboczne można teraz zredukować do minimum:
- W terapii długoterminowej dawkę dostosowuje się indywidualnie do indywidualnego pacjenta.
- O ile to możliwe, krótko działające preparaty są również przyjmowane podczas długotrwałej terapii we właściwej porze dnia, najlepiej rano przed ósmą. Następnie metabolizm organizmu nie wychodzi tak łatwo ze stawu.
- Dzieci otrzymują podwójną dawkę tylko co drugi dzień. Zapobiega to zahamowaniu wzrostu długości.
- W terapii udarów kortyzon jest zawsze przyjmowany przez krótki czas. Jeśli leczenie trwa nie dłużej niż pięć dni, nawet bardzo wysokie dawki kortyzonu są zwykle bez ryzyka
Czy można stać się zależnym od kortyzonu?
Zależność lub efekt przyzwyczajenia występuje tylko w rzadkich przypadkach, nawet po latach używania. Jeśli pacjent przyjmuje lek kortyzonu przez dłuższy czas, nadnercza mogą czasowo przerwać produktywność hormonów. Dlatego nie należy nagle przerywać przyjmowania leku, ale trzeba go wykorzenić przez kilka tygodni lub nawet miesięcy.
Aplikacja wewnętrzna i zewnętrzna
Kortyzon nie zawsze musi być połknięty lub wstrzyknięty natychmiast, często pomaga miejscowa aplikacja. Do leczenia zapalnych chorób skóry, takich jak atopowe zapalenie skóry, zaleca się stosowanie maści, na astmę i alergiczny nieżyt nosa, pomoc w sprayu do inhalacji lub inhalacji, a dla oczu są krople zawierające kortyzon. Zaleta lokalnego stosowania: Kortyzon nie przedostaje się do krwioobiegu, ale bezpośrednio do miejsca, w którym pali się w organizmie.
Kiedy pomagają kremy bez recepty?
Niskie dawki kremów i maści (główny składnik aktywny: hydrokortyzon) są mniej agresywne w całości, ale także mniej skuteczne, a zatem bardziej kompatybilne niż tabletki lub strzykawki. Preparaty te są zalecane w przypadku pokrzywki, egzemy, podrażnionej swędzącej skóry, użądlenia osy, alergii na słońce lub nikiel. Jednak, podobnie jak wszystkie preparaty kortyzonu, nie pomagają one w zakażeniach bakteryjnych lub zakażeniach grzybiczych. Chociaż są one swobodnie dostępne, nie zaleca się ich używania przez dłuższy czas. Każdy, kto nie wie dokładnie, co powoduje zaczerwienienie i podrażnienie, powinien poddać je badaniu dermatologowi.
