Jak w końcu zrobić rzeczy
„Jestem psychoanalitykiem, a psychoanaliza działa jak dusza, powoli, aby zakończyć sprawy pojednawcze i naprawdę zamknąć je dla siebie, są to czasami lata procesów.” Dla mnie dobre zakończenie wymaga koniecznie uczciwej oceny: „Co było dobre Co nie, czego się nauczyłem i co jest teraz częścią mojego życia ??
Powinieneś wypracować pozytywne. Człowiek, który jest obrażony przez kobietę, ponieważ go opuściła, powinien zapytać: „Co te lata dla niej znaczą? Czy kocham, kochałem? Czego doświadczyłem pięknie, jak zmieniły się lata z nią? Ale trzeba też wspomnieć o negatywnych rzeczach: „Co mi pokazała, co sobie wyobraziłem? Jeśli ktoś mówi mi, że to po prostu coś negatywnego, nie sądzę. Potem trzeba więcej wysiłku, aby zapamiętać dobre rzeczy. Następnie możesz przeglądać albumy ze zdjęciami, czytać stare listy, musisz zabrać wszystko ze sterty gruzów. Chodzi o docenienie tego, co przeżyliśmy z osobą lub nawet w pracy.
Jeśli odejdziesz z pracy lub sprzedasz swój dom, musisz skończyć z rzeczami. Tak czy inaczej, powinieneś być w stanie powiedzieć później: „To było dobre, należące do mnie, to jest teraz mój dalszy kapitał i dzięki temu mogę żyć dalej”. Jeśli to uznanie się powiedzie, możesz pozwolić, aby to się udało stosunkowo dobrze. Oczywiście wszystko, co dzieje się mimowolnie, jest trudne. Być rzuconym, sprzedać dom ze względów finansowych, należy zakończyć.
Tutaj najpierw masz złość i rozczarowanie, a moje doświadczenie nie jest pozbawione wsparcia terapeutycznego. Ale to nie musi być pięć lat na kanapie. Ale to rozczarowanie musi zostać przetworzone, ponieważ jeśli jest bardzo duże, często ma związek z rzeczami z przeszłości. Następnie skumuluj wcześniejsze doświadczenia? i muszą zostać usunięte i zrozumiane. I zawsze jest wspomnienie rozczarowania? lub po cichu boją się na przykład ponownie zaangażować w człowieka.
Pomaga pokora
Ale w życiu jest wiele bolesnych doświadczeń. Musisz pocierać oczy. Bardzo często ogłaszany jest smutek. Dopóki nie przejdziesz od gniewu do zrozumienia, że życie jest inne niż sobie wyobrażałeś. Na koniec powinieneś być w stanie powiedzieć: „Dobra, teraz tak jest. To jest moje życie i nie chcę z nim walczyć na zawsze. To, co pomaga, to pewna pokora, pojednawcza postawa życia, która czyni cię wolnym: „Tak, robię to, co mogę, a czego nie mogę lub co się nie sprawdza, muszę to zaakceptować”.
Tym, którzy z wdzięcznością patrzą na swoje życie, łatwiej jest dojść do wniosku. To nie znaczy, że mówisz sobie: „Nie zrobiłem tego, a to nie ma znaczenia”. To byłaby banalizacja. Ale czasami ludzie są zbyt pochłonięci negatywnymi uczuciami i fatalizmem. Wielu boi się tego, co się stanie, gdy wszystko skończy się. Pytasz siebie: kim jestem wtedy? Opór i negatywne uczucia również cię powstrzymują, budują cię.
Dlatego, jak podkreślają duchowe kierunki, można praktykować nie-wartości. Nie mów: „To jest złe lub negatywne”. Ale:? To mi się stało teraz, to się nie udało? ? bez wkładania go do szuflady. Musisz się tego nauczyć i ćwiczyć. Wartość bez wartości jako taka powinna być wartością. Kategoryzowanie i klasyfikowanie wszystkiego natychmiast sprawia, że postrzeganie jest tak blisko. Wszyscy jesteśmy niedoskonali, wszyscy popełniamy błędy. Wszyscy musimy się wyrzec i opłakiwać? aż do śmierci.
