Życie z niebieskim: kolor tęsknoty
Kiedy żyjemy w kolorze niebieskim, wybieramy więcej niż meble, akcesoria domowe lub ściany w określonym odcieniu; wybieramy coś, co jest większe niż nasze codzienne życie. Ekspresjonistyczny malarz Wassily Kandinsky napisał w 1910 roku, zanim założył stowarzyszenie artystyczne „Blauer Reiter” z Franzem Markiem: „Im głębiej staje się błękit, tym bardziej woła człowieka w nieskończoność, budzi w nim tęsknotę za czystym i ostatecznie nadprzyrodzonym”.
Oznacza to, że jesteśmy w sklepie ze sprzętem i szukamy w dziale farb naszego ulubionego niebieskiego stołu lub półki - ale zasadniczo napełnia nas tęsknota. Niebieski oznacza nieplanowane, pomyślne. Aby to ustalić, nie trzeba najpierw dążyć do tęsknoty romantycznych poetów za „niebieskim kwiatem”, nie ma potrzeby odwoływać się do francuskiego malarza Yvesa Kleina, który spędził lata próbując znaleźć błękit swoich snów, błękit, który był w Jego rodzinne miasto Nicea powstaje, gdy niebo dotyka morza.
O tym, że niebieski obiecuje nam przestrzeń, wolność i nieskończone możliwości, świadczą dwa rytuały, które powinniśmy natychmiast przywrócić: niebieska godzina i jazda na niebiesko. Koktajle lub herbata w niebieskiej godzinie, kiedy słońce już zaszło - i nagle wydaje się, że nadchodzący letni wieczór wciąż jest długi i niemożliwy do opanowania, pełen możliwości, otwarty na zaskoczenie, niesłychane, tęsknotę za nieplanowanym życiem, utrzymanym w magicznym świetle zmierzch.
Bez planów, optymistycznie nastawieni i otwarci na nowe i obce rzeczy to także popęd do błękitnego świata: jesteśmy właścicielami świata, zobaczmy, co ma nam do zaoferowania. Zamiast tego najpierw słyszymy wiadomości rozrywkowe, a następnie rzucamy planer trasy. Podróż w błękit jest jednak tak zwana, ponieważ błękit jest utopijnym kolorem: niebo i morze nie znają granic i żadnych ograniczeń. Czy to zbyt duże znaczenie dla jasnoniebieskiego krzesła z wikliny, które pomalowałbyś na żółto? Spróbuj. Usiądź. I spójrz tylko, co się stanie.
