Stres: Czy moja praca mnie zjada?
1. Czy w dzisiejszych czasach ktoś może sobie pozwolić na narzekanie na zbyt dużą pracę?
„Wielu ludzi uważa się teraz za bezrobotnych w okresie próbnym, są zbyt wdzięczni, że nawet dają im pracę”, mówi monolog z Monachium i autor Jakob Schrenk. Prowadzi to do ideału samozachowania, w którym coraz więcej bierze udział. Ale czy to naprawdę musi być? Być może można również zastanowić się nad strachem przed utratą pracy lub nie być wystarczająco dobrym, aby osiągnąć bardziej zrelaksowaną postawę wewnętrzną.
2. Łatwo powiedzieć. Odcięliśmy pracę, wszyscy mamy dużo więcej do zrobienia niż wcześniej ...
... i to oczywiście prowadzi do stresu. Nawiasem mówiąc, zjawisko dotyka coraz więcej Niemców. Badanie przeprowadzone przez ISO Institute w Kolonii wykazało, że 42 procent pracowników zawsze lub często znajduje się pod presją czasu. Jeden na pięciu jest zazwyczaj lub zawsze na granicy swoich możliwości. Wynika to również z faktu, że robotnicy pracują dzisiaj w samotny sposób i stosunkowo łatwo wspinają się na swój osobisty szczyt Mount Everest każdego dnia. Należy próbować rozmawiać z przełożonym, że przez długi czas zbyt mało ludzi musiało wykonywać zbyt wiele pracy - i jak to zmienić.
3. Wtedy po prostu mówi: musimy oszczędzać. To nic nie daje!
Może się zdarzyć, że godziny pracy nie mogą zostać natychmiast zmniejszone. Ale przynajmniej możemy od czasu do czasu oddalić się od pracy. Eksperci tacy jak Schrenk, na przykład, domagają się wyraźniejszego oddzielenia czasu wolnego i czasu pracy, aby głowa miała możliwość wyłączenia się, nawet gdy wolny czas jest skąpy.
4. Jak to powinno działać?
© .marqs / photocase.comZ bardzo prostymi środkami: przynajmniej jeden dzień w tygodniu musi być wolny. Codziennie jest przerwa na lunch. Dzień pracy kończy się z chwilą wyłączenia komputera - dokumenty nigdy nie wracają do domu. I: Diensthandy nie jest włączony, dopóki nie rozpocznie się nowy dzień, a na pewno nie na wakacjach. Każdy, kto jest stale dostępny, pozwala swojemu przełożonemu i jego współpracownikom na zbyt duży dostęp do nich, a następnie działa tak, jakby wynagrodzenie stanowiło rodzaj zryczałtowanej stawki za 24-godzinną dostępność. I pewnego dnia uwierzysz sam.
Na następnej stronie: hobby - co to jest?
5. Ale czasami muszę pracować przez kilka godzin w weekend. Co w tym takiego złego?
© muffin maker / photocase.com„Za tym kryje się gigantyczne samooszukiwanie się”, mówi ekspert ds. Pracy Schrenk. Poświęć pół godziny w niedzielę w biurze lub przejrzyj dokumenty w poniedziałek ... Pozostaje tylko w pół godziny, ale będzie szarpnięty, skręć dwa z tego. I spędzasz cały dzień na myśleniu, że od razu musisz znosić trudy, ale w rzeczywistości nie masz na to ochoty. Gdzie jest efekt odzyskiwania? Brzmi jak woły, ale jest naukowo udowodnione: kto może odpocząć, pracuje szybciej i wydajniej. Socjolog Schrenk domaga się nawet, aby ludzie, którzy dużo pracują, rozwijali hobby, które podważa ich umysł i czas. Nauka gry na pianinie, wspinaczki, tańczenia tango ... Wiele osób całkowicie zapomniało, że mają inne strony niż te, które doskonale funkcjonują.
6. Hobby, czy to nie żart? Jestem już zestresowany!
Najwyższy czas zastanowić się, czy równowaga jest nadal właściwa. Stres negatywny często wynika z poczucia utraty kontroli. Amerykański neurobiolog Amy Arnsten odkrył, że w sytuacjach stresowych przodomózgowia traci zdolność rozróżniania ważnych i nieistotnych informacji. Więc nie jesteśmy przytłoczeni, ponieważ nie mamy czasu. Ale nie mamy czasu, tylko dlatego, że jesteśmy przytłoczeni. Czas trochę zwolnić. W buddyzmie zen oznacza to również: jeśli się śpieszysz, idź powoli.
7. Dlaczego powinienem zwolnić?
Ponieważ przynosi ożywione spojrzenie i pracę. Być może oszczędza to czas na kierowanie samochodem lub szybkie pisanie wiadomości e-mail. Ale ukryte jest, że chodzenie jest zupełnie innym doświadczeniem niż jazda samochodem. A osobista rozmowa to coś innego niż e-mail. Aby zaoszczędzić zbyt wiele czasu, często pozbawia cię zabawy. I tak przeciągasz się przez dni robocze, jak ołów na nogi, zamiast samemu je projektować.
8. Niestety, jestem obecnie lata świetlne od spowolnienia. Co mi teraz pomaga?
Dobra sztuczka polega na zatrzymaniu się na chwilę i zadaniu sobie pytania: „Co zyskam przez złomowanie?” Kilka sekund, w najlepszych minutach. W przeciwieństwie do tego, istnieje moc, która ginie w gorączkowym pośpiechu: ponieważ każdy potrzebuje odpoczynku po zrywu, uspokojenia się lub może skorygować nieostrożne błędy.Więc oddychaj trzy razy. Następnie stwórz listę priorytetów w głowie: Co należy zrobić najpierw? A potem idź ... Zarządzanie stresem zaczyna się w twojej głowie.
Na następnej stronie: Już na czerwonym świetle denerwuję się
9. Ale czuję się całkowicie przeładowany. Na wszystkich czerwonych światłach denerwuję się, bo myślę: gówno, znowu zmarnowałem kilka sekund ... Co się dzieje?
„Nie mam czasu” - fatalny zwrot, który wygląda jak autohipnoza. Kiedy to poczucie życia przesadza, wchodzimy w zdradziecki wirujący top, który obraca się coraz szybciej. Po prostu pracujemy i stopniowo odkrywamy, że istnieją również inne opcje. Berliński trener Olaf Georg Klein radzi rzucić ludzi na eksperyment. Powinni zastąpić słowo „czas” słowem „życie” i poczuć, co się w nich dzieje. Potem percepcja zmienia się natychmiast: zamiast „Nie mam czasu” zawsze mówisz w przyszłości „Nie mam życia” lub „Cierpię na niedobór życia” lub „Mam problem z życiem” - to ogromnie zmienia pogląd na własne poczucie czasu. „Nie mam czasu” brzmi abstrakcyjnie, poza moją własną odpowiedzialnością. Z drugiej strony „nie mam życia” uderza w serce i duszę, wstrząsa nami. A potem możemy zacząć myśleć o tym, gdzie są nasz czas lub złodzieje życia.
10. Mój kolega zachorował. Teraz muszę pracować dla dwóch osób. Jak zachować przegląd?
Po pierwsze, chodzi o rozpoznawanie i spowalnianie wewnętrznych sabotażystów. W stresujących momentach często pojawiają się negatywne myśli, które zwiększają presję, takie jak: „Nigdy nie mogę”. Jeśli zostaniesz złapany, to pomoże, głośno „Stop!” powiedzieć - i oderwać się na chwilę: wyjść na około pięć minut lub głęboko oddychać w żołądku z zamkniętymi oczami i wykonać medytację z minusem na następujące pytania: Jak neutralny obserwator oceni sytuację? Jak myślisz o tym za rok? To zapewnia odległość.
11. Mój kochanek już lamentuje, że go zaniedbuję ...
Następnie powinieneś mu podziękować ciepło. „Niezawodne relacje społeczne mogą wiele pomóc w przeciwdziałaniu złudzeniom związanym z przyspieszeniem” - mówi Klein. To dlatego, że zmuszają nas do myślenia o naszej koncepcji pracy i czasu. Partner odzwierciedla nas bezlitośnie, co w tej chwili nie jest właściwe. Często zdarza się na przykład, że jesteśmy tak zestresowani, ponieważ boimy się czegoś przegapić. Ale czy naprawdę musisz być na każdej konferencji zamiast siedzieć przy stole? Jak często film może się zepsuć z powodu pracy?
Na następnej stronie: zmiana biegów - nie stać mnie na to!
12. Jak mogę lepiej zorganizować swój dzień?
Najlepiej śledzić swoją pracę przez kilka dni. Jak długo czegoś potrzebujesz? Co ci przeszkadzało lub przeszkadzało? Takie dzienniki pokazują, gdzie można zoptymalizować przepływ pracy. Każdy, kto jest wyrwany ze swojej pracy tylko na trzy minuty, potrzebuje za pełne dwie minuty koncentracji. Nawiasem mówiąc, dotyczy to również każdego kliknięcia poczty.
13. Jak mogę zaoszczędzić czas?
Najlepsze z planowania: co jest dzisiaj naprawdę ważne? Ile czasu potrzebuję na to? Jak zacząć? Takie rzeczy można naprawić każdego ranka na liście. Naukowcy zajmujący się czasem wiedzą: jeśli planujesz swój dzień pracy przez dziesięć minut w nocy, zaoszczędzisz godzinę następnego dnia. Ważne jest, aby nie planować więcej niż 60 procent czasu pracy, aby było jeszcze czasu na nieprzewidziane zdarzenia. I: Nie zapisuj więcej niż pięciu, sześciu rzeczy na jeden dzień, więc nie tracisz z oczu. Za irytującą rutynową pracę warto zapłacić Jour: Kto zawsze robi pewną rzecz w określonym czasie lub w określonym dniu, nie daje czasu na opóźnienie.
14. Mam wrażenie, że nie mogę się wyłączyć z powodu całej pracy. Czy jestem na drodze do wypalenia?
© saralee / photocase.comNajlepiej słuchać swojego ciała. On daje jasne sygnały. Najważniejszym objawem wypalenia zawodowego jest uczucie ciągłego wyczerpania. Ponadto często występują bóle głowy, bóle brzucha, częste przeziębienia. Wielu cierpiących nie może spać. Do tego czasu należy bardzo szybko pociągnąć wewnętrzny hamulec. Oczywiście niektóre techniki relaksacyjne i modele oszczędzania czasu mogą pomóc w krótkim okresie. Ale w pewnym momencie nie można uniknąć pytania, co jest zasadniczo złe w pracy.
15. Co może pójść nie tak?
Całkiem elementarne: może naprawdę za dużo pracujesz. Może nie jesteś bardzo zadowolony ze swojej pracy. Albo w tej chwili sam jesteś zbyt krótki. Nic na świecie nie stresuje ludzi bardziej niż praca przeciwko własnym wewnętrznym interesom. Ale często tracisz z oczu codzienność. Dlatego warto regularnie myśleć o tym, co jest dla ciebie ważne w życiu. Trenerzy życia zalecają, aby świadomie robili sobie przerwę tak często, jak to możliwe - bez telewizora, bez gazety, tylko po to, by zsynchronizować swój umysł i duszę jeszcze raz.
16 Ale narzekanie, że wszystko jest dla mnie za dużo, że chcę pracować coraz wolniej: To wtedy wydaje mi się, że jestem ostatnią maminsynką ...
W społeczeństwach zachodnich jesteśmy wykształceni, aby robić jak najwięcej. Aby zwracać uwagę na siebie, bawić się, wolimy się opierać. „Nawet codzienne czynności wydają się mieć znaczenie tylko wtedy, gdy określa się je mianem pracy” - mówi Klein. Tak więc rodzicielstwo staje się rodzicielstwem, miłosną pracą związkową i żałobą nieszczęścia. Aby uniknąć tej pułapki, ważne jest przemyślenie. Czy lenistwo jest przeciwieństwem dużo pracy? Równie dobrze można to nazwać wypoczynkiem i odpoczynkiem.
Na następnej stronie: Równowaga między życiem zawodowym a prywatnym - jak to działa?
17. Załóżmy, że doszedłem do wniosku, że praca w moim życiu naprawdę zajmuje zbyt dużo miejsca - co mogę zrobić?
Potem nadszedł czas, aby zrobić krok w dół i zastanowić się nad własnymi priorytetami. Czy tak naprawdę musi być duża kariera i dużo pieniędzy? Czy może nie warto pracować mniej i mieć więcej zabawy? Trend ten nazywa się „redukcją biegów”. Wybitnym przykładem jest były dyrektor ds. Komunikacji MTV, Angie Sebrich. Wspaniała praca z mnóstwem wspaniałych wieczornych spotkań, ale niestety także z 80-godzinnym tygodniem - w pewnym momencie wyrzuciła, dziś prowadzi schronisko młodzieżowe w górach i ma mnóstwo czasu dla męża i dzieci.
18. Nie stać mnie na opuszczenie pracy.
© .marqs / photocase.comRedukcję można również przeprowadzić na małą skalę. Najważniejszą rzeczą jest rozpoznanie własnych priorytetów i docenienie własnych życzeń. „Z downshifters można się dowiedzieć, że nie jesteśmy bezbronni na korzyść merytokracji i że warto po prostu powiedzieć„ nie ”- mówi socjolog Schrenk. Na przykład, można rozważyć zmniejszenie pracy o 20 procent - i zastąpienie droższego samochodu na tańszy, przeniesienie się do mniejszego mieszkania lub nie wybranie się na luksusowe wakacje w przyszłości, ale raczej kemping w Lesie Bawarskim. Lub jeszcze łatwiej: jeden kończy umowę na telefon komórkowy i nie ma komputera w domu, więc nie jest już dostępny w żadnym momencie.
19. Co właściwie oznacza równowaga między czasem wolnym a pracą?
Za tym kryje się pytanie, jak sobie poradzić z przestrzenią i czasem, który cię otacza, jeśli prowadzisz życie, które zasadniczo ci odpowiada. „Chodzi o życie w czasie, a nie próbowanie zrobienia czegoś z czasem, chodzi o spokój zamiast strachu przed porażką i uważnością zamiast stresu czasowego, obecności w teraźniejszości” - mówi ekspert czasowy Klein.
20. Po co być bardziej ostrożnym?
Zapewnia większą świadomość. Ci, którzy robią pół rzeczy z roztargnieniem pięć rzeczy obok siebie, mimowolnie grzęźnie. Dlatego warto pracować kilka razy dziennie podczas pracy, po prostu skupiając się na tym, co robisz: pijąc filiżankę kawy, czując palce na klawiaturze, wsłuchując się w konferencję. Efekt jest prawie taki jak w przypadku regularnej medytacji. Ci, którzy przez kilka tygodni ćwiczą uważność, lepiej rozumieją siebie i swoje potrzeby, stają się spokojniejsi i bardziej skupieni.
Na następnej stronie: nie jesteś sam!
21. Ale z uważnością dzień nie będzie już dłużej ...
Tak, czułem to. Brak uważności kosztuje dużo mocy. Dlatego w buddyzmie jest jednym z podstawowych ćwiczeń postrzegania tu i teraz tak intensywnie, że czas jest nie tylko rozciągnięty, ale dosłownie stoi w miejscu. Najlepszym tego przykładem jest walka z mieczem buddyzmu zen. Bojownicy uczą się uważnie obserwować wszystko, co zawiera moment i dopiero wtedy reagować. Ta technika sprawia, że szermierz jest niezwykle szybki. I niezwykle zrelaksowany.
Aby przeczytać więcej: Olaf Georg Klein: „Time as Art of Living”, Verlag Klaus Wagenbach, 203 str., 18,90 Euro Jakob Schrenk: „Sztuka samo-wykorzystania: jak tracimy naszą życiową pracę”, Dumont Verlag, 224 s., 16, 90 euro
Stres w pracy - czy narzekamy za dużo?
Trzymaj się tego: 47 procent wszystkich ankietowanych mężczyzn i kobiet jest dostępnych do pracy przez całą dobę - nawet na wakacjach lub w chorobie. Im młodsi respondenci, tym więcej jest obecnych: wśród osób poniżej 30. roku życia 60% przebywa na recepcji długoterminowej. 44% wszystkich ankietowanych mężczyzn i 36% kobiet uważa, że presja jest bardzo wysoka. Zrób to dłużej: wszyscy uważają, że szczególnie kobiety z pracą w niepełnym wymiarze godzin znajdują się pod szczególną presją. Mężczyźni widzą to tak samo jak same kobiety. Zamknięcie: co trzeci twierdzi, że czasami czuje, że praca go zjada. Około jednej czwartej ankietowanych może również wyłączyć się po pracy lub narzekać, że praca wpływa na ich prywatność. Trzymaj się z dala: Jednak większość respondentów - a mianowicie 58 procent - marudzi o zbyt dużej pracy jako problem luksusu. Powinniśmy być zadowoleni z pracy w ogóle.Co czwarty uważa, że Job-Jammerer jest źle zorganizowany: jeśli pracujesz za dużo, nie integrujesz prawidłowo pracy. Pozostać optymistą: większość respondentów jest bardzo pozytywnie nastawiona do przyszłości pod względem obciążenia pracą: Tylko co piąty obawia się, że będzie musiał więcej pracować w nadchodzącym roku z powodu kryzysu finansowego niż obecnie. I tylko jeden na dziewięciu boi się stracić pracę bez nadgodzin.
Źródło: FORSA, październik 2008
