Skręt na B 248
Regina Rathje lubi pamiętać lata swojego dzieciństwa: w tym czasie bawiła się z rodzeństwem, budowali improwizowany sklep obok banku mleka, który znajduje się przed bramą domu jej rodziców. Nie było dźwięku z wyjątkiem szalejących dzieci i dorosłych rozmówców. W Jameln, małej wiosce na wschodzie Dolnej Saksonii, w pobliżu granicy z NRD, zapadła cisza.
Około 45 lat później Regina Rathje (54 lata) siedzi przy ogromnym drewnianym stole w swoim salonie z mężem Günter i jej najmłodszym synem Henningiem. W tle słychać stłumiony hałas szybko poruszających się samochodów z zewnątrz. Pamiętają stare rodzinne opowieści, które miały miejsce w domu. Jest to budynek, w którym urodziła się Regina Rathje, w której poślubiła swojego męża bardzo w ciąży iw którym wychowała troje dzieci. Spędziła praktycznie całe życie tutaj.
Autostrada prowadziła donikąd
Dom rodziny w 1955 r .: czysta natura, bez śladów samochodów.
Czerwony klinkier o powierzchni 120 metrów kwadratowych został zbudowany w 1954 roku. Ojciec Reginy, Paul, chciał stworzyć dom dla swojej rodziny: żony i sześciorga dzieci. Wykonanie domu wraz z dwoma przyjaznymi rzemieślnikami zajęło wykwalifikowanemu stolarzowi rok. Bezpośrednio na B 248. Autostrada prowadziła do nikąd: jej koniec tworzył Łabę - ślepy zaułek. Nie było mostu na drugi brzeg, zostały rozebrane, ponieważ za nimi leżała NRD. W związku z tym samochody rzadko tu przychodziły.
Regina Rathje donosi o wycieczkach rowerowych, które zakończyły się w dzieciństwie na granicy: „Mogłaś spojrzeć, ale nie było nic do zobaczenia, nie było wiosek, tylko las”. wegschickten ". Również we wspomnieniach jej syna Henninga, mającego obecnie 33 lata, rowery odgrywają rolę: „Gdybyśmy wcześniej grali w wiosce, jesteśmy zawsze na rowerach górskich po drugiej stronie ulicy, bez patrzenia”. traktor ". Dzisiaj czekasz dziesięć, w czasie rzeczywistym do czterech minut, aż będziesz mógł przejść przez autostradę, dodaje Günter.
Były właściciel Paul z żoną i wnukiem w ogrodzie (1972): Wraz z upadkiem muru berlińskiego nadszedł także dla rodziny punkt zwrotny.
Wraz z upadkiem muru nastąpił punkt zwrotny dla rodziny po zachodniej stronie B 248? podstępny, ale stały. Dwadzieścia jeden lat temu, w listopadzie dwadzieścia jeden lat temu, kiedy wspólnie oglądali to wydarzenie w telewizji, nikt w rodzinie nie pomyślał, że oni również zostaną dotknięci przez zachodni mur. Wręcz przeciwnie, były jak najbardziej euforyczne, pojechały trzy dni po otwarciu granicy ze swoim białym kadetem w byłej NRD. Twój cel: miasto Salzwedel w Saksonii-Anhalt. „Wtedy było to dla mnie dość przerażające” - mówi Regina Rathje z uśmiechem. „Nawet nie wiedziałeś, co tam jest, zawsze byliśmy wysyłani jako dzieci”.
Zmiany były zauważalne w ciągu kilku miesięcy, nawet w bezpośrednim codziennym otoczeniu. W środy, kiedy były specjalne oferty, wizyta w ALDI była niemożliwa: „W trzech rzędach wschodni Niemcy byli przy drzwiach.” O siódmej rano nie było koszyków na zakupy ”- mówi Günter.
„Bomby śmierdzące” nagle nadęły
Czerwony klinkier dziś: około 200 do 300 ciężarówek wchodzi do domu każdego dnia.
Również ruch na B 248 stał się coraz gęstszy. Zwłaszcza Trabbis, „cuchnące bomby”, jak nazywa je Regina, teraz często przemyka obok domu. Również kierowcy ciężarówek odkryli dla siebie odległość od północy Dolnej Saksonii w kierunku Salzwedel, Magdeburga i Berlina - szczególnie po wprowadzeniu opłaty. Około 200 do 300 ciężarówek codziennie wchodzi do domu. Ponieważ jest to tylko 15 metrów za znakiem miasta, większość wyścigów ma prędkość ponad 70 km / h. Potem cały czerwony klinkier chwieje się od wibracji ciężarówek. Niemożliwe jest siedzieć i rozmawiać w spokojnym ogrodzie.
Niemniej jednak Regina i Günter nie chcą się wyprowadzać. W ostatnich dziesięcioleciach założyli tutaj miły dom. Nawet hałas samochodu, którego oboje ledwo słyszeli. I: Powoli para zbliża się do wieku, w którym ustaje słuch. Potem znów jest na autostradzie federalnej 248.
