Ta wzruszająca scena opisuje niesamowity zespół bliźniaków

Krissi (6), Ben i Eli (4) często grają razem spokojnie. Ze względu na niewielką różnicę wieku poniżej dwóch lat idealnie pasuje. Od czasu do czasu możesz myśleć, że masz do czynienia z trojaczkami. Termin „pseudo trojaczki” naprawdę ma rację.

Ale są też te cenne chwile, w których mogę poczuć, że oprócz „zwykłej” więzi między rodzeństwem, istnieje szczególna więź między bliźniakami. Czasami jest to nawet bardzo jasne, tak jak dzisiaj:

Zdaję sobie sprawę, że gra naszych trójki dzieci nie jest tak zrównoważona, koncepcje gry wydają się w tym czasie nieco różnić. Eli wycofuje się i nie wie, co grać. Ben siedzi trochę bez motywacji obok wózka dla lalek Krissi, podczas gdy jej starsza siostra stara się rozwikłać włosy Barbie.

Chwilę później Eli wstaje i idzie do swojego brata bliźniaka. Siada obok niego, obejmuje ramieniem Bena, przytula się do niego i mówi bardzo typowym dla Navi i niezwykle ulgowym brzmieniem: „Dotarłem do celu”.

Tekst Karolin Ziegler, pierwotnie opublikowany na //dachbuben.com