Kto dostanie opiekę?
Najbardziej gorzkie procesy rozwodowe zwykle nie szaleją na temat pieniędzy lub nieruchomości, ale na pytanie: kto dostaje dzieci? To spory o opiekę, w których rodzice walczą najtrudniej. „Spór o opiekę jest często walką o wsparcie emocjonalne”, mówi monachijska psycholog i prawniczka Annegret Wiese. Przegrani są często dziećmi.
Wspólna opieka
Prawo zakłada, że dzieci potrzebują obojga rodziców. Dlatego co do zasady nakazuje wspólną opiekę. Nawet jeśli nie mieszkają już razem - rodzice powinni wspólnie podejmować najważniejsze decyzje w życiu swojego dziecka: do jakiej szkoły uczęszcza? Czy powinien iść do komunii lub potwierdzenia? Jeśli konieczne jest przeprowadzenie zabiegu medycznego - gdzie i przez kogo powinien on być operowany?
Ale nie dla każdego pytania, które dotyczy dziecka, rodzice muszą się komunikować. Ten, z którym dziecko żyje, może w kontekście tak zwanej codziennej opieki sam decydować o mniej ważnych sprawach. Obejmuje to, na przykład, z jakimi przyjaciółmi dziecko może się spotkać, czy to w klubie sportowym, czy w trakcie nauki gry na instrumencie.
Kiedy rodzice ciągle się kłócą
Dopiero gdy rodzice są tak podzieleni, że nie mogą już rozsądnie komunikować się ze sobą, sędziowie oddają opiekę tylko jednemu rodzicowi. Jest to nadal możliwe, jeśli w procesie rozwodowym utrzymano początkowo wspólną opiekę, ale później okazuje się, że rodzice nie mogą dojść do porozumienia w ważnych sprawach.
Jeśli ojciec i matka są podzieleni w kwestii opieki, sędzia ma ostatnie słowo. Każde pytanie, które wyląduje na jego stole, staje się wskazówką, że wspólna troska w tym przypadku nie ma sensu. Sąd może zatem unieważnić decyzję dotyczącą wspólnego zainteresowania i przyznać wyłączną opiekę rodzicowi. Jeśli chcesz mieć wyłączną opiekę nad swoim dzieckiem, musisz złożyć wniosek o to w procesie rozwodowym. To często dzieje się w zemście, zauważyła Annegret Wiese: „Widziałem szczególnie rażące przypadki, jeśli to kobieta opuściła mężczyznę”. Nawet mężczyźni, którzy nigdy nie byli na wieczorze wychowawczym i nie wiedzą, że przyjaciele dzieci będą zaciekle walczyć o wykluczenie matki z opieki rodzicielskiej.
Potem decydują sędziowie
Przy podejmowaniu decyzji, w którym z rodziców najlepiej umieścić dziecko, sędziowie stosują trzy zasady:
- ciągłość: Gdzie do tej pory mieszkało dziecko? Gdzie poszedł do szkoły, gdzie ma swoich przyjaciół?
- wiązanie: Do jakiego rodzica dziecko ma bliższy związek?
- promocja: Z kim dziecko ma najlepsze możliwości rozwoju? Kto lepiej nadaje się do edukacji dziecka?
Jeśli rodzice spierają się o te pytania, sędziowie mogą wysłuchać świadków, takich jak wychowawcy, nauczyciele lub sąsiedzi. Nawet dziecko może mieć coś do powiedzenia. Jeśli ma ponad 14 lat, sąd nie może podjąć decyzji wbrew swojej woli. Dla mniejszych dzieci często trudno jest dowiedzieć się, czego naprawdę chcą. Z reguły zatem Biuro ds. Opieki nad Młodzieżą i często ekspert są zaangażowane w ich konsultowanie. „Jeśli dziecko bije nagle i radykalnie po stronie partnera, oznacza to, że jego wola zależy od innych” - mówi Annegret Wiese. Dziecko ma poczucie, że musi chronić rzekomo słabszego rodzica i dlatego nie powinno już kochać drugiego.
Możesz to zrobić
Jeśli martwisz się o opiekę, powinieneś trzymać swoje dzieci ze sobą podczas fazy separacji. „Nie wyciągaj się bez dzieci!” poleca prawnik Wiese. W przeciwnym razie osiągniesz znakomite fakty na korzyść drugiego rodzica: jeśli dzieci zostają ze swoim ojcem w poprzednim domu, zasada ciągłości mówi o nim jako o ich opiekunie - ważna argumentacja w procesie opieki.
Jeśli w procesie opieki jeden były partner chce pozbawić drugiego opieki, cechy rodzicielskie są często kwestionowane. Nagle mężczyźni przedstawiają kobietę, która od lat opiekuje się swoim dzieckiem jako złą matką: dzień, w którym dziecko poszło do szkoły bez przerw na lunch, staje się oznaką niedbalstwa, zdanie takie jak „Nie mogę tego zrobić” dowody tendencji samobójczych. „Jeśli tak się stanie, matka zostanie zepchnięta do roli obronnej” - mówi Annegret Wiese. Musi być uzasadnione - atakujący z drugiej strony nie musi nawet udowadniać, że jest lepszy w pełnieniu roli rodzicielskiej.
Wiese radzi: „Aby nie dopuścić do tego, by spór o opiekę stał się walką z błotem”: „Nie angażuj agitatora jako prawnika! Tylko jeśli nie zareagujesz na zarzuty gniewnymi kontrargumentami, możesz przywrócić proces do poziomu faktycznego”.
Czy opieka nadal jest tak kontrowersyjna - Annegret Wiese regularnie doświadcza w swojej praktyce, że w życiu codziennym wiele rzeczy wciąż jest zupełnie innych. Ojcowie, którzy są szczególnie zaangażowani w pracę i którzy w dużej mierze powierzyli dzieci partnerowi podczas małżeństwa, mogą z trudem pogodzić potrzeby dzieci z ich własnym życiem. Codzienne życie z dziećmi - nawet jeśli jest to ich własne - często muszą się najpierw uczyć. Niektórzy ojcowie, którzy wcześniej z powodzeniem walczyli o opiekę, stopniowo wycofują się i pozostawiają matkę do opieki nad dzieckiem w życiu codziennym.
Co może zrobić ojczym?
Nowy partner matki nie może uzyskać opieki nad swoimi pasierbami. Może jednak mieć pełnomocnictwo wydane dla pewnych sytuacji - na przykład, aby porozmawiać z nauczycielami o stopniach dziecka w Dniu Rodziców. Ale jeśli ojciec narodzonego dziecka zaprzecza, ojczym nie może korzystać z tego prawa.
prawa do odwiedzin
Niezależnie od opieki, każdy rodzic ma prawo dostępu do swoich dzieci: mogą zapraszać ich do własnego domu i spędzać z nimi czas bez drugiego rodzica. Prawo dostępu to nie tylko prawo rodziców, ale także dziecka. Oznacza to, że w zasadzie dziecko może poprosić o spotkanie z ojcem lub matką. Nadal trudno jest pozwać gości: jeśli rodzic odmawia widzenia dziecka, na przykład dlatego, że założył nową rodzinę i nie chce mieć nic wspólnego ze swoją starą rodziną, sądy nie zmuszą go do tego. Odrzucając argumentuj prawników, w przeciwnym razie dobro dziecka byłoby zagrożone.
Zasadniczo prawo dostępu zapewnia, że dziecko mieszka z jednym rodzicem i widzi drugiego co drugi weekend i przez połowę wakacji szkolnych. Jeśli rodzice mieszkają w tym samym mieście, często organizowane są wizyty w tygodniu. Należy również przestrzegać tych zasad, radzi Annegret Wiese: „Poza nielicznymi wyjątkami dzieci muszą mieć kontakt z obojgiem rodziców”.
Książka została opublikowana przez Annegret Wiese: „The Divorce: A Legal and Psychological Guide for Women” (Humboldt Verlag, razem z Otfriedem Dahme).
