Dlaczego wszyscy stajemy się tacy jak nasi rodzice!
Przykład: niedawno polecieliśmy na wakacje. Wysadziłem ich z łóżka tak wcześnie w przesadnym dobrym nastroju, napchałem je płatkami, a potem wsiadłem do taksówki, którą byliśmy przy bramie dwie godziny przed odlotem. DWIE GODZINY !!! I wtedy powiedziałem to okropne zdanie, którego musiałem słuchać przez dziesięciolecia od mojego ojca: „To miłe, jeśli nie zawsze przychodzisz w ostatniej chwili, teraz możemy jeszcze napić się kawy”. Halo? Czy nadal jestem całkowicie pocieszony?
Ale to nie wszystko W międzyczasie liczę także na tych, którzy sprawdzają trzy razy, czy naprawdę zapakowali bilety na koncert lub bilety lotnicze. I kto, zanim wyjdą za drzwi, spójrz szybko ponownie, jeśli piec jest naprawdę wyłączony. Źle, prawda?
Byłem dość swobodny. Naprawdę! Wskoczył do pociągu tuż przed zamknięciem drzwi i pomyślał, że szczoteczka do zębów i pantofel wystarczą jako bagaż na wakacje. Kiedy właśnie zostałem tym filistrem?
Psychologowie twierdzą, że moje zachowanie jest normalne. Mózg jest starym zwierzęciem nawykowym. Zapewnia to, że automatycznie przyjmujemy pewne zachowania bez zastanawiania się nad tym. Te, które nasi rodzice służyli nam. Utknęli w naszych mózgach jak grube ślady i nieświadomie wybieramy je, gdy dojdziemy do podobnej sytuacji.
A to głównie w dorosłości. Następnie zaczynamy wychowywać nasze dzieci w podobny sposób („Chcemy tylko, żebyście jak najlepiej, jak już powiedziałem) podzielali te same poglądy polityczne (faktycznie mam krzyż w tym samym miejscu co moja matka w ostatnich trzech wyborach ustaw (lub ustaw) styl jazdy („Musisz jechać naprzód”, musiałem słuchać mojego ojca przez lata). Dziś wiem, że nie jest to najgorsze ze wszystkich.
Ale jest nadzieja. Nawet jako źli przestępcy, ponieważ mogę zmienić ich zachowanie. Pierwszy krok we właściwym kierunku: rozpoznać automatyzmy. Więc jestem na dobrej drodze. Może wtedy udam się na następne rodzinne wakacje, zaledwie 90 minut przed wejściem do bramy. A może nawet 60? Cóż, to byłoby teraz trochę szalone. Nie należy przesadzać.
Nawiasem mówiąc, długoterminowe badania pokazują również, że pewne cechy osobowości zwykle zmieniają się w ciągu życia. Wraz z wiekiem stajemy się bardziej sumienni i bardziej stabilni emocjonalnie. Więc nie jestem sam. Sprawia, że czuję się trochę lepiej.
