Hannelore Elsner: Kariera ostatniej divy Niemiec
Hannelore Elsner nie żyje Aktorka zmarła w Niedzielę Wielkanocną w wieku 76 lat po zaskakująco poważnej chorobie, jak prawnik rodziny. Matthias Prinz, punkt informacyjny agencji prasowej, potwierdził we wtorek. Została między innymi nazwana ostatnią divą Niemiec. W wywiadach była uważana za trudną wśród dziennikarzy. „Jeśli coś jej się nie podoba, mówi to bezpośrednio, ale przede wszystkim przyjaźnie”, jej syn Hannelore Elsner opisał kiedyś w podwójnym wywiadzie dla gazety „Bild”.
Jeśli czytasz lub słuchasz starych wywiadów z aktorką, zdajesz sobie sprawę: zawsze mówiła mądrze. Uważnie słuchałem każdego pytania, starając się udzielić wywiadowi właściwej odpowiedzi. Jeśli nie zrozumiała pytania, poinformowała ją o tym. Czy uznała pytanie za zbyt powierzchowne, zbyt głupie? Hannelore Elsner mogła sobie na to pozwolić, ponieważ jej kariera w niemieckim filmie i telewizji była imponująca.
Twoje odkrycie
W wieku 16 lat została odkryta przez tureckiego reżysera podczas spaceru wzdłuż ulicy z matką. Mimo że planowany film nie był niczym innym, jak lotem do Stambułu, ale po nim nastąpiła edukacja aktorska w Monachium, która położyła podwaliny pod karierę Hannelore Elsner. Po swoich pierwszych angażach teatralnych Elsner zadebiutowała w wieku 17 lat w filmie „Freddy under Strange Stars” (1959). W 1963 r. Wystąpiła jako aktorka pozbawiona środków do życia Sylvia Stössi w dramacie filmowym „Niekończąca się noc” w reżyserii Willa Trempera (1928-1998).
Potem nastąpiły niezliczone role w produkcjach telewizyjnych i filmowych. W latach 1983–1997 wystąpiła w siedmiu zbrodniach „zbrodniczych” - najsłynniejsza z nich to prawdopodobnie portret Peggy Karoly na „miejscu zbrodni: boi się Peggy” (1983). Od 1994 roku wydała 66 odcinków jako „The Commissioner” Lea Sommer w Evening Program of the First. Do jej wielkich sukcesów należą filmy „Nietykalni”, „Mój ostatni film” lub „Hanami - wiśniowe kwiaty”. Za całokształt twórczości otrzymała Federalny Krzyż Zasługi, niemiecką nagrodę filmową i honorową nagrodę Bawarskiej Nagrody Filmowej.
„Role filmowe znajdują mnie”
Jej bawarska babcia nauczyła ją jako dziecka, by brać życie tak, jak jest, powiedziała Hannelore Elsner, w ramach swojej autobiografii z 2011 roku „Im Überschwang” w talk show NDR „DAS!”. był gościem. Ta zasada zdawała się przenosić aktorkę do jej zawodu. Rola w filmie uczy mnie czegoś, to wielka aktywność wewnętrzna, a następnie poszukiwania zaczynają się w sobie od doznań lub paraleli, wiedzy, doświadczeń, które można następnie wykorzystać - wyjaśniła w wywiadzie dla Frankfurter ogólne”.
Ponieważ jesteś bezsilny wobec gry życia, Hannelore Elsner musiał się wcześnie nauczyć. Jej brat Manfred zginął pod koniec wojny w marcu 1945 r. Podczas ataku z małą prędkością. Jej ojciec zmarł na gruźlicę, kiedy miała osiem lat. Jej matka była dla niej obca. „Tuż przed śmiercią była chwila, kiedy umówiliśmy się na rozmowę, do niczego nie doszło, w dniu, w którym chcieliśmy się spotkać, nagle zmarła na niewydolność serca w wieku 59 lat” - powiedziała „Süddeutsche Zeitung”.
Jej synowi Dominikowi - ze związku z reżyserem Dieterem Wedlem (77) - utrzymywała bliskie stosunki. Jej jedyne dziecko urodziło się 18 kwietnia 1981 r., Trzy miesiące wcześniej. Dwukrotnie grandee był w ogóle żonaty. Jej pierwsze małżeństwo z aktorem i aktorem głosowym Gerdem Vespermannem (1926-2000) trwało dwa lata, drugie małżeństwo z dramaturgiem Uwe Carstensenem (63) trwało od 1993 do 2000 roku.
