Nowe zbiory: oliwki
Oliwki z dojrzałości zmieniają kolor z zielonego na brązowawy, czerwonawy lub purpurowy na czarny. Wraz z rosnącą dojrzałością zawartość tłuszczu wzrasta z 15 do około 45 procent. Gęste, mięsiste owoce z niewielką ilością tłuszczu są zwykle przetwarzane w oliwki stołowe, cienkie, bardzo tłuste owoce są prasowane w olej. Oliwki, świeże z drzewa, są niejadalne, a czasem nawet trujące, tylko przez podlewanie i umieszczanie w solance smakują. Zielone oliwki stołowe zbierane są jesienią, w pełni dojrzałe owoce do ekstrakcji ropy naftowej czasami pozostają na drzewie do lutego. Wiele oliwek jest patroszonych przed załadowaniem, a wynikowa „dziura” jest wypełniona inaczej. Są szczególnie dobre z pimiento (marynowanymi paprykami), migdałami, anchois, anchois lub cebulą, a także z posiekaną papryką lub pastami ziołowymi. Są butelkowane na sprzedaż w słonej wodzie i trwają około tygodnia po otwarciu szkła.
Najpopularniejsze odmiany oliwek
Duże zielone oliwki Queens pochodzą z Hiszpanii i smakują aromatem owocowo-aromatycznym.
Klasycznie wypełniona pimientos (papryka).
Czarne oliwki Kalamata są grecką specjalnością i mają miększą miąższ, który smakuje lekko słodko i aromatycznie.
Specjalną specjalnością są suszone oliwki: najczęściej podawane są z kamieniem i są marynowane na sucho z cebulą, czosnkiem i ziołami; zazwyczaj są nieco „chrupiące”.
W czarnych oliwkach często pomagano kolorom: w rzeczywistości czarne są tylko nielicznymi odmianami, większość oliwek jest bardziej brązowo-fioletowa. Spojrzenie na etykietę ujawnia tutaj, że oliwki w rzeczywistości nie potrzebują barwników ani środków zakwaszających ani konserwantów, aby zachować (szczelność) trwałość. Zielone oliwki są naprawdę wszechstronne - smakują w zależności od odmiany, która zazwyczaj nie jest określona, owocowa do lekko gorzkiej. Świetnie pasują zarówno do dań na ciepło, jak i na zimno, ale także smakują jako przystawka lub wino.
